Видовме, уште голем и мачен пат не чекаше до Сентерлевиот рид.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Сега сигурно ја гушка мајка си и ѝ ги брише солзите сметајќи дека на тој начин ѝ ја смалува болката во срцето. До вечерта денот уште голем.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)