уште (прил.) - ме (зам.)

Не знам што повеќе ме погоди во исправката: фактот што стариот грешник станал грешно место или прашањето што се уште ме копка - за кој среќник скопскиот саем таа вечер беше бил вистинското место?
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
- Недај Боже! Сѐ уште ме интересираат жени, но изгледа кај тебе, на највисокото скалило се оние кои прво ќе те легнат, па потоа ќе те држат за рака... - ја прекина реченицата иако имаше уште многу нешта да ѝ каже. - Глупача!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
О, тоа благословено стребло на јаболка со жолто лисје на гранките и окружено со цветови од градината на Јуда – уште ме чека!
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Уште ме свиѓа, ама јас не го свиѓам веќе!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ве гледам цело време, и мене така мојов ме гледаше од првиот ден, и сѐ уште ме гледа така“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А ти уште ме гледаше со стаклени очи. Се исплашив.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Полицаецот ја однел на 13 улица, само неколку блока од болницата во која сѐ уште ме оперираа.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
— Зошто ме казнуваат вака, велам, зошто уште ме мачат?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— И мене, велам, уште ме штипкаат влакната.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А јас дека ситна, уште ме мислеа дете што лапа муви.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Луѓето уште ме гледаат како дете дека многу накусо растена.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
4. Германците почнаа да се истргуваат од Костур, ослободија и многу затвореници, а мене уште ме држат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А си мислам уште ме држи настрана подалеку од себе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Останувам при тврдењето изнесено во мојата пријава“, му одговорив на иследникот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Препрочитувајќи ја изјавата на Цвета Басотова бев навистина вчудовиден. Но умот сѐ уште ме служеше.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нека умре тој. И јас преку жица. Уште ме стега овде.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Врз ноздрите на добитокот тромаво паѓаа први мушички.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Левата плешка уште ме болеше од секирата на која лежев крај огнот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Една ноќ во која се разбудив а остатокот од сонот уште ме залажуваше дека Рајнер е крај мене на постелата, јас за првпат почувствував како заедно, како едно, ми чукаат срцето, утробата и меѓуножјето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Дотогаш ми беа непознати таа слатка болка и тој горчлив копнеж да се даде нов живот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А мене сѐ уште ме штитат присвоените зборови, поговорки, изреки и мудрости на Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А тоа лице уште ме демне преку рамо, преку трпеза, преку јадењето што го вечераме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)