уште (прил.) - сум (гл.)

А потоа се потсети, „По Ѓаволите, Њу Орлеанс, уште сум тука.“
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Затоа, во својата ни најмалку декларативна поетика, авторот е толку самосвесен за творештвото како свест за оние предели за кои веруваме дека се вечни: „Со моето сведочење во вид на писание дека некогаш сум бил, всушност, јас и посведочувам дека сѐ уште сум жив, но дали на овој или на некој друг свет, не знам“ (Писание за ѕвероглавите и мојата смрт).
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И, бидејќи сѐ уште сум жива, тоа, ете, и не било толку опасно по живот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Уште сум аџамија, бегу ефенди. Ама, ќе ми простиш. Бериќатверсен, има кој да ме поучи.“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Уште сум на линија, му велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дишам колку да знам дека уште сум жива.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Одам кон џипот, а со лицето уште сум свртена кон него.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Уште сум пренесена на фронтот долу, таму, си мислам, повеќе требам. Улава младост.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си го пособирам чаршафот под гушата и ми иде да му речам да не ме сече кај што сѐ уште сум здрава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Имам младо срце. И јас бев арамбаша на твои години! Уште сум ѓавол. Ќе се налокаме некоја вечер, да се запознаеме подобро. (Пауза.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
И уште потврдувам дека јас сѐ уште сум бил во бараката на бај Шишко и дека слободното време сум го користел за совладување на материјалот од петтиот клас.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
- Ти беше првоборец, зарем не? - почнав, а уште не бев седнат. - Бев. И уште сум. - Знам - реков.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- И што мислиш, дали еден првоборец може да се престори обичен убиец, или така нешто, или тоа е забрането?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сѐ уште сум кај трката што ја изведуваат спомените - и се насмеав.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Велат, имало тепачка во паркот Тилри!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Сѐ уште сум пијан... Одам, се забележува, на криво... Луѓето се чудеа...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тоа е страшно! Уште од шест часот не е веќе жива!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Добар збор. Добар наслов за...мојата нова книга. DD ПТ: Што би кажале за вашиот процес на трансформација од комерцијален уметник во вистински. DD ЕВ: Јас сѐ уште сум комерцијален уметник.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Уште сум далеку од станот, брзам, а потоа почнувам панично да трчам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тука престануваат улиците, само густо населено подрачје, се поминува низ куќни дворови, преку стари скалила, под тремови, понекогаш низ напуштени куќни претсобја.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)