уште (прил.) - спие (гл.)

Во шепотот на утрото ќе го пронајдам мојот сон.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сѐ уште спиев кога шепотот на утрото ми го украде сонот, тогаш кога бев само дете, но секое наредно утро сѐ до крајот ќе го барам тоа што одамна ми беше одземено.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ило сѐ уште спиеше, веројатно зошто си дошла рано наутро.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сакаше да размени поглед со братучедот, но кога погледна пак, виде дека тој уште спие со двете раце надвор од ровот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Залепени за куќите, бројните бездомници сѐ уште спијат, некои се измолкнуваат од своите крпи и ја палат својата прва утринска цигара.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се помисли да побара нешто за јадење, ама се сети дека е премногу рано, домаќинот веројатно уште спие, а ниту една продавница не е отворена во пет и нешто наутро.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Арсо се сврте со грб кон Патрокле и се навали на рамото од Глигора кој уште спиеше.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Ти, изгледа, не знаеш што е тоа „промаја во фрижидер” – се насмевнав откако ѕирнав внатре. – Да видиш како е кај нас понекогаш!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Брат ми Јане бетер е од тебе, сѐ уште спие, којзнае кога ноќеска се вратил, а мене ме мрзеше да одам да купувам, па сега ... ама, ај не е важно, дојди во кујната и сама снајди се.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Полардовите не беа слушнале ништо сѐ додека таа храбра млада жена, со која се беа спријателиле преку летото, не ги разбуди со телефонски повик во два часот по полноќ, кога напаѓачот конечно заминал, а таа успеала да се ослободи пресекувајќи ги траките со кујнски нож, и ги замоли едниот од нив да ги причува децата коишто сѐ уште спиеја додека другиот од нив ја превезе до најблиската полициска станица и болница, за да може да го пријави силувањето и да добие лекарска помош со најмали можни последици врз децата.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Со таа мисла се врати во подрумчето, внучињата уште спиеја, па таа полека, внимателно, го потпали ќумбенцето.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Само нивниот шатор уште е затворен, значи Горда уште спие.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Ај, пролетта дошла, а јас уште спијам! - рече и ја подотвори вратата од својата куќичка.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)