уште (прил.) - свети (гл.)

Се зореше веќе, а ламбите таму уште светеа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сонцето сѐ уште светеше над ридот Дреничето отаде езерото и до заодот имаше ден.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)