убаво (прил.) - зборува (гл.)

— А бре, какво запопуање, аир да не сториш! токо м'чи, ќе нѐ караат, и слушај, види шо убаво зборуа ..попчето!“ — го кара Стојо Јована.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Убаво зборуваш, брате Камилски, да му е милина на човека да те слуша, ама ние многу се оддалечивме од нашата цел, од нашиот балкански башибозук!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И како умно и убаво зборуваат таму во книгите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
МИХАЈЛО: Ти само убаво зборуваш. Додека те слушам, мислам сѐ е точно, сѐ е така.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Но во духот на говорот, мислам се чувствува само грчкиот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Навистина убаво зборувате германски”, не се воздржа Беренц од искрениот комплимент. „Морам да го оправдам моето црковно име.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сите други ученици се добро облечени и убаво зборуваат македонски.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Може занеме овие години. Колку што знам, пред десетина години убаво зборуваше со оној и друтиот твој колега.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Со мачнина го слушнав говорот што го одржа другарот од одборот на борците. Многу убаво зборуваше. Само пофални и големи зборови.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)