убаво (прил.) - е (гл.)

Господе, колку убаво е напишано! Секогаш сакав да го видам тоа што го пишува, уште неизлезено од машината.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Мислам дека луѓето би требало да видат сè и дури тогаш да се одлучат - то ест, да ги спречат другите луѓе да одлучуваат за нив. што и да правеше, Фектори сигурно им помогна на толпа луѓе да одлучат.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
На пример, ако некој тип види некои два други типа како се ебат, него тоа или го пали или не - и така тој знае кое е неговото место во животот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Како што еден сексуално нормален клинец ми рече: „Убаво е да се биде вовлечен во нешто, дури и ако си тоа самиот ти!“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Убаво е ова септемвриско утро. Ноќеска врнеше. Рекчето довлекло нов песок, мазновлажен.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Касни, душо, убаво е ... ѝ шепоти мајка ми.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Разбираш? - Па, нешто разбирам, повеќе не разбирам, важно е убаво е и на далеку се гледа! - рече Денко.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Убаво е, си мислевме, дождот ќе ги освежи рузмаринот и качинките, ќе ја оздраве изгорената земја. Така ден, ноќ.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Колку убаво е да имаш буквар и да си читаш од него!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
ДЕПА: Убаво е шуќур, не е како што беше.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Навистина убаво е кога би располагале со податоци кои зборуваат дека нашите луѓе ги посетуваат театрите не по желба, туку поради нужна потреба.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Убаво е да се зборува за facilis descensus Averni8; но при секој вид качување, како што рекол Каталани и за пеењето, многу е полесно да се оди нагоре отколку надолу.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Убаво е кога се пијат млади и сочни усни.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
- Па и така да е - нека да е! Убаво е нешто да посакуваш.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Убаво е во животот кога тежнееш кон нешто и имаш пред себе цели, па си исполнет, реалноста и мечтаењето се испреплетуваат и не постои никаква граница меѓу нив.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Без кочници. На кочија со диви коњи. Појма немам каде одат пријателе. Ама убаво е.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Убаво е да се чекори по посланиот снег во празнична безделница.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
„Убаво е да ти е принесено увото до земјата; само на тој начин можеш да учествуваш во разговорот на зрелите плодови.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Убаво е што те гледам повторно здрав“, рече татко му.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Убаво е да се вдишува воздухот и добро е да се чувствува сонцето со кожата, како со својата топлина продира сѐ подлабоко, и добро е да се чувствува градбата на костурот, прекрасната конструкција скриена длабоко во топлото месо, и добро е да се чујат гласови многу почисти и многу побрзи од оние во каменените длабини на бунарот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ја постави на терасата потпрена на оградата, за да можат заедно да го гледаат изгрејсонцето. (Убаво е кога двајца гледаат во иста насока, мислеше Н.)
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Така сѐ што се прави, сѐ што се работи со желба да се изгради нешто, да се создаде, да се остави за идните поколенија - убаво е.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Помолче така и загледан во бетонот под себе, рече: „Абре“, рече како за себе, „убаво е што некои луѓе можат да одат по местата, ама каде да одиш, од себе онака ни за влакно не можеш да се поместиш„.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Убаво е кога знаеш сѐ, не се губиш во нереалност, не тонеш во туѓите гадости!
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Кажи, нели е убаво? - Убаво е, - се согласи човекот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Убаво е, ама зошто Јаглика? - пак настојува Билјана.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Убаво е кога сме сите заедно по цели денови и ноќи и кога време за заедничко дружење имаме колку ни душа сака.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Овој пат брат ми не е со нас. Замина за Будимпешта со другарите, а на негово место со нас е Борче, братучед ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Убаво е во нашава куќа. Потокот што тече под моите прозорци е двојно поголем отколку што е вообичаено, зашто снеговите од Бистра се топат, па сиот се пени и шумоли како да минува низ куќата, а не крај неа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ливадата наоколу е полна со сонце и со птици.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)