убаво (прил.) - вели (гл.)

Убаво велиш, тој ова време прави беузур.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Убаво вели баба ми: - Двапати мери - еднаш сечи.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
КОТЕ: Убаво вели Митрејца, да касвиме и да излегуваме. Фаќај, кумо.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Во таа смисла убаво вели Кристијансен (Christijansen): “крајната цел на уметничката замисла не е да ги забавува нашите сетила.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
МИТРЕ: (задуман). Убаво велиш, жено, токму оти е така!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)