тука (прил.) - ќе (чест.)

- Тука ќе спиеш ти, а овде јас - покажа старата. - Не знам сега, ако те бендисува.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Џеронимо плукна - како некој вестерн- јунак. „Ништо особено, работа за почетници.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Правиме колекција од амблеми...“ се прчеше Љупчо пред новиот другар.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Не може. Тука ќе чекаме. Тука е изненадувањето!“ Седевме на нашата клупа и молчевме.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Оној кој го проследува моето творештво тоа лесно тука ќе го воочи.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
— Е!, Ех!, ние сиромаси, тука ќе и оставиме коските!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
(Види, види, брату, убава невеста.) Толе влезе во селото, го најде Бешот кој се изненади на неговата смелост и дрскост, но познавајќи му го убаво табиетот, ништо не му советува или препорача кога му рече Толе дека тука ќе зимува зимава: — Сега ти си знајш, брат Толе!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се израдува Толе кога слушна дека и тука ќе најде прилепчани, и тргна, та се качи во пајтонот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Некои ме слушаа, други со сила и натераме, ете, заедно со тебе, влегоа во огнот, некои пострадаа, ене и по апцаните; другите, еве, ќе страдаат на своите огнишча, без да можеме да им помогнеме ни јас, ни ти.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Теоретичарите најчесто се занимаваат со причините, а ја тука ќе се осврнам на евентуалните неуспеси при обидот за самоубиство.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Но и тука ќе го имам првото место.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ти реков дека тука ќе се измиеме.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- А, зошто се селиме, мајко? - прашуваа младите ластовички. - Бегаме од зимата. Ако останеме тука ќе умреме од глад и студ.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Рацете таа ги кладе врз Кузман... - „Се надевав - писна, - ој Кузмане, дека како младоженец в зора девојките ќе ми те облечат; тука ќе екнат весели, свадбени ора.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Со парче од керамитка на еден камен од ѕидот влечевме црвена црта и со неа ги бележевме деновите што одминуваа и секоја ноќ сонувавме камиони што нѐ чекаа за да нѐ вратат дома, зашто беше речено дека по дваесетина денови ќе се вратиме... не знам зошто и не знам кој ни рече дека тука ќе дојдат камионите и тука секој ден ги чекавме...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Очекувавме дека тука ќе видиме урнатини и простор легнат во празнотија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ти таму си молчел и тука ќе молчиш..., туку на распит за да ги откријат меѓу нив агентите.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тука ќе свртите лево и право пред вас. Друг пат за Врник нема.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Изгледа тука ќе никнат нови висококатници.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Па одеднаш, сето тоа ќе престане и секој ќе се врати во оној живот порано, ќе се вратиме во нашиот стан, тука ќе е мама и сите познати работи околу нас.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Сите борци кои го дадоа животот за Македонија тука ќе свратат, тука на наша врата ќе тропнат, и со мртвечки раце згрчени во сонот, ќе ги угушат чедата нивни, ќе ги опакостат.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Помисли дека тука ќе му биде крајот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Така ова страшно време тука ќе се заполни.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Не пијам нес кафе, ама уживам во убава чаша со нешто во неа, и не лежам веќе по камења, не се сончам на директно сонце, ама знам да уживам на креветче со добра книга, додека мојот мал Тото од едно кило ме чува како крволочен пес, кој секој што тука ќе помине го гледа како крадец на најроденото.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ете населба, то ест место, каде што христијанската верска догма не успеала сосема да ги надвладее паганството и митологијата, туку приопштувајќи се кон нив и испреплетувајќи се со нив, со нивните обичаи и празнувања се натоврила како со бесцени камења, и историјата, припокривајќи сосе малтер на легенди и преданија, печалела за други, за завојувачите, додека за тукашните ги резервирала страдањата, прогонствата и истребувањето, а заедно со нив правото на бој и правото од сето тоа да разгрнат епски духовни мегдани, кои, во текот на времето, неуките но интелегентни души на жителите на Потковицата ќе ги преобратат во фактичка своја историја и врз неа ќе прикрепат една колку рурална толку здрава и чиста егзистенција, која, пак, несполуките и поразите, кои се јавуваат како негација на сѐ живо и движно, ќе ги извиши на рамништето на својата вера во опстанокот и тука ќе ги озакони како судбински збиднувања во човековото битисување во овие краишта.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сето ова и уште многу нешто кое до нас, за жал, допира пооредно или никако не допира, било или можело да биде запишано во тефтерот на господарите на Потковицата, Акиноските.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А како Потковицата била богата, имала голмо и плодно поле а малку луѓе што го обработувале, по негова заповед тука ќе се доселеле заедно со многу раетини и четворица високодостојници, Турци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И една вечер, кога во собата немаше никој, се спушти низ прозорецот држејќи се за заврзаните чаршафи од креветот и кога се најде на тротоарот крај болничкиот ѕид, помисли дека тука ќе испушти душа, но пак нешто го поткреваше и го тераше да продолжи, да бега.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
На патот во автобусот си размислував колку лесно го мавнав животот, во темница, полузаспана и како на јаве гледав: на мојот иден живот вратата му се отвора црна, соба темна без прозорци, од никаде нема зрак од сонце и си помислив, тука ќе ги одгледувам моите цветови.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Оттука заминав за Струмица во единицата.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ние тука ќе се задржиме на конечната, совршена верзија, онака како што беше претставена во Единаесеттото издание на Речникот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
11. КОГА ВОЛКОТ БЕШЕ КУЧЕ В ГОРА - нејасното тука ќе си остане за навек, само луѓето можат со Дарвин да спорат развивајќи се себе во обратен правец...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Секој ден тука ќе се искачувам... и ќе ве чекам...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Бабо мила, мајчице мила, простете ми... јас тука ќе го чекам... ќе го пречекам во кошула невестинска...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Марија, сфаќајќи дека токму тука ќе биде оневозможена докрај да ја доведе својата замисла, го оттурна изненадениот службеник и истрча на терминалот, не испуштајќи го детето од раце.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но, се надеваме дека, полека, и тука ќе преброди...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Не! Тука ќе остане! Јас сум за неа дојден!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Немој до лошо да дојде. Согласи се! Јас и Симка се милуваме. Ете ја Симка нека ти каже...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Сега ми е криво што не тврдев дека Обама ќе стане Прецедател на Свет, пошто баџо гарант и тука ќе утнеше во процените.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Одвај се созедов. Гласно реков, како Бог да ми беше сведок, соговор­ник, во тишината на смртта: „Леле, леле, црна јас, да останевме, тука ќе ни беше гробот!”
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Некогаш испијанет, ќе паднеше во некој ендек и тука ќе преспиеше.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Маргина 34 65 Кога оваа поента ќе се усвои, можат да се постават разумни параметри за простување: меѓу човечките општества, од поединецот се простуваме како од поединец, не како од претставник на класа, иако и тука ќе постои не само категорија туку и хиерархија - сопружник или друго најзначајно друго суштество, остатокот од потесното семејство, најблиските пријатели и сора­бот­ници, поширокото семејство, помалку блиските но сепак вредни прија­тели, соседите, колегите и познаниците колку што времето ќе дозволи.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Во турскиот плипот не се гледа лесно пагањето често на аскери мртви, на младите луѓе враг напаѓа бесно што тука ќе паднат предвремени жртви.
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)
- Момци, тука ќе спиеме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Арно рече некој дека тука ќе не имаат на чист нишан, ама командирот наш од горе сакаше со дуљбија да гледа наоколу, та нареди: - „Тука копајте!“
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се собравме до црквата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кај не се надеваш тука ќе го сретнеш: по ѓубриштата, во продавниците, по свадбите, меѓу кокошките, по гробиштата, првин тоа почнува да лае по некого.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Дури отпосле, од историска дистанца, нашинците тука ќе осознаат дека огнот во високите печки на челичаните е и клада за многу надежи и дека секој оган неминовно завршува како пепел.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Со нив замина и баба Ленка, тука ќе останела сосем сама.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
По десет години тука ќе има голема шума“ објаснуваше Мими.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во прво време тука ќе расте шума на површина од три илјади квадратни метри.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ама да се надеваме, и тука ќе се вкоренат.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Се чинеше дека немаат крај, се губеа некаде во мрачната подводна далечина. – Јас вечно ќе ги цицам соковите на земјата и, еве тука ќе ги исфрлам, како в море ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Јас несетив оти тука ќе има што да се слуша.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
„Ти тука ќе спиеш“, му рече.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тука ќе спиеш, вели, тука ќе јадеш...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Куткај, куткај! Кај ќе ја втасаат жената, тука ќе ја налегнат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе дадеш отказ и уште сега тука ќе бараме работа за тебе.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)