тука (прил.) - на (предл.)

Откако еднаш одамна, во 1802 година, тој, Ѓурчин Кокалески, познат мијачки сточар и трговец, почитуван дури и на дворот на Махмуд II во Константинопол, ја закупил заветрината од Акиноските, неговите потомци не престанаа да доаѓаат тука на зимување.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ама ако не кажите, жими вера, сите ќе избесам тука на јаболкницата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но се заинати жена. Запна: — Ако не ми кажеш кој се, ниту месам, ниту печам; па ако сакаш тука на прагот пресечи ми го вратот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ајде бакалум. Нека излезат напред и нека кажат: „Ние бевме и тоа и тоа сакаме“. Жими вера, ништо не правам.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кажи, жими вера, довечера ќе обесам тука на крушата пред кулата, — остро рече Адем.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Братучедите ги закопаа нозете тука на место и не мрдаат- Србин се тегави колку што може и не може, а Шишман како камен се вкопа во макадамот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Сложното семејство стапнува на страничниот тревник и тука на лице место изведува живописен сплет на таи-чи-чуан вежби за јакнење на телото и слабеење на духот.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Пукале оздола, од ендекот, и го урнале од коњот, паднал тука на пат, удрен во левото рамо.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ме удри некој пламен пругоре и — тука на две леви нозе стојам, тука со две десни одам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веќе се најгоре, на самото теме на тумбата и токму помислува Пелагија дека тука на оваа највисока точка дедо Костадин заслужува да биде закопан, кога поворката запира пред веќе ископан гроб, а од средината на селото се огласува големата камбана.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Паднале на збор 'рсланот и чоекот, за кој од двата е појунак. 'Рсланот велел: - Јас сум појунак, бре човече, оти еднаш да те мавнам со ногава, ќе те сплескам тука на местото.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Некои поединости од настаните ги знаеше, од свекрвата, од блиските, ама, сега, тука на чардакот, беше изложена целата вистина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И ќе ја фати татковата рака и ќе му посака среќа со своите крилја, подвиени и подготвени, тука на работ од бездната.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Еден сон што го сонував. Сонував дека сѐ ќе заврши, и еден глас што вели дека сѐ е готово; не некаков глас на кој би можел да се присетам, туку онака, глас, и ми вели како тука на земјата сѐ ќе застане.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Зашто тука на површината од брегот имаше слики со хеленски лавови и медитерански јарци, девојки со месо од песок како зрнесто злато и сатири што свират на изрезбарените рогови, разиграни деца, расфрлано цвеќе долж плажата и јагниња што потскокнуваат по него, музичари што пребираат по нивните харфи и лири и еднорози што јурат низ далечните ледини и кории, разорени храмови и вулкани. 82
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Жената го викаше наглас некаде од долу, од утробата на куќата, но тој не се огласи и не појде натаму, остана тука на покривот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тогаш ја чу жената како го вика од терасата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со погледот шеташе по покривите од околните куќи, во тој сплет од нерамни и испревртени кубови, ги гледаше низ измаглината на квечерината.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)