тука (прил.) - има (гл.)

Всушност, политичарите се тие што понекогаш ги отежнуваат работите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во последно време тука има мал отпор кон толеранцијата на дрога што постои во овој град.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Младината е како растението, тука има климатски услови за опстанок, на таква младина која ќе биде авангарда, ќе ја поведе целата нација кон развој!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Некогаш тука имало високи и големи кули.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Меѓудругото, тука имаше и еден фотопортрет што беше прицврстен на една голема црвено обоена табла, потоа неговата мотика и шеширот што беа закачени на една рамка, зад која секој можеше да застане со векна под мишка и да се фотографира: „Вие сте Istvan Kantor a.k.a. Monty Cantsin како Мартон”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Имав впечаток дека тоа е смислено, бидејќи на крајот од филмот, во другата сцена на железничката станица, кога возот се враќа, тоа е само мал бел обичен дим. •Хичкок: „Навистина за првата сцена барав многу црн дим; тоа е една од оние идеи за кои ќе се изнамачите, а тоа нема ни да се забележи; но, ние тука имавме додатна среќа: положбата на сонцето сосема едноставно создаде многу убава сенка на целата станица.” •Тој црн дим може да се преведе како: еве го ѓаволот кој доаѓа во градот. •Хичкок: „Да, секако.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И пак тука имаме работа со "линеатури ослободени од смисла", со гротескни литерарни форми типични за историјата на маниристичката уметност.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Многумина вриштеа, мислејќи дека нацистот во мојот филм е појак од сите останати.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ќе си и прибира селаните околу себе, ќе му помага во неволите, ќе и наоружува полека, полека, и кога ќе се нареди одозгора ќе и поведе во борба против агите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој инстинктивно осеќаше дека тука има трага од џелатите и треба да ја најде по секоја цена.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Така, демек и тука има, а?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ако се собереме ние дваесет и пет села, тука има дветри илјади души, ами со нозе ќе и изгазиме сто двесте души во Витолишча, баму бељата — му се врекна Гуцето на Марка и продолжи сега тој место Толета: — Разбраме, Толе, разбраме.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Троа погоре бел тигар им го варди патот на црните номади каде и да плукнеш ќе си најдеш алтани среде Алтајската Гора и ако се палиш на народни ќе си ја викнеш Горо ле, горо зелена оф леле, леле, и тука имало Хунзи играорци и занесени, и однесени, што си мислат ако се пуштат по Об и Иртиш и ако се бабачковци и ксметлии, директно до Белото Море ќе допливаат.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Не верувам дека е тоа поради комфор бидејќи целиот ваш став гравитира кон некомфорност, но тука има нешто.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Веднаш почувствував дека тука има приказна за нешто повеќе од 15-минутен квази-документарец.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Некогаш тука имаше едни млаки Една воденица зад млаките висока бреза среде гробиштата птици што разговараа со неа на нејзиното наречје перачка на јазот со црвени коленици и голи дојки сонцето што ја поземаше за раце и ја вглобуваше нејзината сенка врз ѕидовите и вратите на домовите како живо писмо до сѐ што ќе се плоди низ иднината...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Некогаш тука имаше едни млаки Една воденица зад млаките висока бреза среде гробишатата, бели коњи и песна на момчиња што надоаѓаше како молитва на ангели распејани по небесата.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Тие, ако тука има место за чопери, многу ќе сакаат да доаѓаат на вакви планински места каде што воздухот е чист и каде што ќе биде за нив најевтино.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Сите што сме собрани тука имаме по еден Патрокло потопен во конечната осама, што безгласно тежи по сонцето, под кое би надничел деноноќно само повторно да го проучува допирот на зракот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Местото не покажува дека тука имаше гробишта.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ете и тука има планини, ама не се како нашите...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тогаш, да речеме во наше време, тука имаше вратиче опковано со четири редови бодликава жица.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ако тогаш тука имало неколку илјади обездомени несреќници, би имале исто толку приказни.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Местото каде што стоеше до пред малку сликата на мама беше празно, но се познаваше дека тука имало слика.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Но борбата со пропагандите во Македонија не е чекор назад, туку напред, зашто и тука имаме работа со борба за слобода, со борба со мрачните сили што не ѝ дозволуваат на нашата татковина сама со свои очи да ги гледа своите интереси, ами ѝ наврзуваат очила што ја замрачуваат вистината и ѝ придаваат бугарска, српска и грчка боја.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тука имаме многу високи планини што имаат разен правец и образуваат котлини, одделени една од друга.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Арсо сакаше да му каже некој утешен збор, просто да се досети дека тука има човек кој ја знае неговата мака и му е близок.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И, го пронајде, тој и тој, женет тогаш и тогаш, за таа и таа и... чекај, да, да тука имаме уште еден брак, па уште еден.... па уште еден.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Јас сум сам во мојата канцеларија и тука има два компјутери на кои што може да се пишува сценариото и да се монтира снимениот материјал.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Покрај парите, тука има и ризик дека ќе те предадат или дека ќе бидеш фатен.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
За Татко најбитно првин беше каде и како ќе ги смести спасените книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тука имаше и сач (вршник), неколку бакарни тепсии, тави, ѓумови...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
ЗБОРНО МЕСТО Стигнавме во лозјето, сонцето ги спушташе нозете и пак се криеше, а тука имаше едно големо дрво каде ги оставив работите што ги носев.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
А и друго беше ако борецот во грб е убиен или ранет, се сметаше како да избегал.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тој ни кажуваше како треба да се постапува со ранетите и како раните правилно да се преврзуваат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Стигнав до подножјето, тука имаше и шума.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Седна спроти мене, а тука имаше една грмушка, капина.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Атпазар како атпазар. Тука имаше и убави арапски коњи и мршави магариња; и убави расни бикови и волови, и мршави планински крави и телиња.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Димче и Павле си играа со топка попладнето, пред куќата на Павле, зашто тука имаше поголема ширина.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Таму немаа да јадат, тука имаат.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Од бањата, кога се туширам, гледам низ прозорецот: и тука има маса и столови, но излупено бели, ’рѓосани, попрскани со капки од скорешниот дожд и со ливчиња, како домаќинката да не стигнала да ги смете по заминувањето на гостите.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Тогаш, нормално е, просечниот гледач да очекува дека во еден просечен американски филм од жарнот акција, драма, хорор или научна фантастика, во некој кадар, ќе го здогледа откриеното или полускриеното знаме на USA.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ѓорѓија подголтна во себе, и насмеан и изгледајќи сосем природно, ја потсети за вчерашната покана.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И тука имаше некој мотив, па почна да пее француски шансони под тушот - и наутро и навечер - при што не можеше да го слушне само таа, туку и целата зграда.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Вие си играте култура. Мислите тука има најмалку обврски, удри, мавај, село без кучиња.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ќератајата низ дуљбија мора да видел дека тука имам мажи во години.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Како и во Париз и тука имаше жена домаќинка која ги обавуваше сите домашни работи.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Дојдоа некаде каде што тротоарот, поради тоа што тука имаше една голема зграда чие приземје беше некоја стоковна куќа, беше скоро тројно пошироко бидејќи зградата беше значително повнатре.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А пред три дена тука имаше митинг.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)