тромаво (прил.) - ги (зам.)

На некогашната холандска идиличност потсетуваат само овде-онде расфрлените ветерници, кои тромаво ги вртат своите крилја.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Петко лежеше на грб со зафрлени раце под глава, го следеше со црните очи предвечерното летање на чавките и тромаво ги чешаше нозете една од друга.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)