троа (прил.) - месечина (имн.)

Ни земја ни божјак – само троа месечина горе И еден крст што да ги покрие сами - Амин.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Долго си трепереа таа ноќ гранките крај езерото А по брегот си шеташе историјата Со твоето име и со троа месечина во рацете.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Времето се отвори и на овој бел лист Има уште место за троа ноќ есени И троа месечина од која лисјето вени и паѓа.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)