Влегуваше трипати во денот и со вообичаени движења си ја свршуваше работата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Учителот откако ги откри овие самотници во планината, ги засака како свои, одеше таму трипати во годината и им носеше топла облека, храна, шеќер и сол.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Во домот најмалку трипати во месецот доаѓаа одговорни другари, добротвори, благородни луѓе, граѓани, татковци, мајки во потрага по своите деца, задолжени активисти, предавачи, артистички трупи, поети, морнари, секакви гомнари, потоа некои си другар и другарка Лажоски, маж и жена или брат и сестра, чудовишта, инспектори по здравје и хигиена, едни вечно гладни луѓишта.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ме кренаа дури и на раце, и ме фрлија трипати во воздух.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)