Јапонската наклонетост кон посредноста и непотполноста претпоставува хомогена култура која ќе може да чита помеѓу редови, а збирот на стандардни уметнички форми и методи кои се развивале со текот на времето овозможуваат квалитетот да биде точно измерен, што му одговара на едно до детали раслоено општество.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Кога почувствува дека сите нејзини синови и ќерката се доволно моќни за да го понесат семејниот товар, таа остануваше само сакан гостин во нивните куќи, со речиси точно измерено време, кај секого.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)