толку (прил.) - малку (прил.)

Просто се чини неверојатно како се пикнале сиве овие нијанси и значења во толку малу и питоми зборови?
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Но нивниот сајт беше толку малку читан па се поставуваше прашање зошто чика Суруш однадвор фрла толку пари за толку неспособни суруши.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
И како би можела да заборави, како да не се сеќава за сѐ кога нејзината среќа траеше толку малку.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А обично толку малку можеме да направиме, и толку многу необично.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Жалеше што е осамена, што на светот има толку малку луѓе.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ако јас целиот свет го разбирам како случаен настан, тогаш со помош на компјутер можам да создавам алтернативни светови кои што имаат исто толку оправдание - или исто толку малку оправдание - за стварноста, како што го има таканаречениот даден свет. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 89
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Вака беше присутен толку малку, толку формално.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
За толку малку, си рековме, лесно ќе го излажеме војводата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Му кажа, значи, и за себе, и за неа. А му кажа толку малку, и толку многу, затоа зашто го разбираше и знаеше како во срцето да му го забоде неподвижниот колец на соучесништвото.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Беа добри, средни компири од едно добро семе, бинте, што успеваше одлично во планинската земја, бели и трошни кога ќе се испечат, но го зачуди тоа што ги имаше толку малку.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, сепак, тој ниеднаш не помисли дека ја има толку малку.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Како тоа наеднаш, се прашував, најпофалуваните и најсаканите простори на желбите и намерите на мајка ми, се престоруваат проклети места што нудат толку малку надеж?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Многу, многу зборови. А толку малку јаснотија.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зар ја паметите гранката од која во најраното детство имате берено цреши?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Оваа противречност па дури и неправедна осуда на еден цел живот морам да признаам дека ја окарактеризирав како црн знак што ја краси судбината на несреќните.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
СУЛТАНА: Ќе побудали што толку малку прочитал.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Паричкиве, леба ми, не се толку малку. А би можел брзо и лесно да ги спечалам.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Василис Василикос во поговорот кон грчкото издание на Времето на козите Времето на козите ме воодушеви и ме научи за многу работи за нашиот Балкан, толку многу дискутиран, а толку малку познат.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)