Нивните погледи натаму беа толку желни што повеќе намамуваа да се појави нешто на повидок така што и низ двогледот предметите ги губеа своите облици станувајќи неодредлива измама.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Што ги правело настрвените непријатели наеднаш да се престорат деца и фини луѓе, толку желни за гушкање со добрината?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)