Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Навистина, јас си помислив, дека на ист начин можела да се исмее сталинистичката идеологија како што вие сте ги замислиле нивните егзекутори кои со толку голема ступидност се нафрлаат на козјиот свет.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Бев свесен дека за толку голема и неизвесна работа како што е копањето бунар, треба да се има трпение и мудрост и дека јас ќе морам да се усогласам со тоа.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Зар толку голема била таа потреба залегната во неговата душа.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Нашата љубов беше толку голема и интензивна затоа што секој миг чекавме да згасне, да исчезне, да ја снема засекогаш.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Ова објаснување прави мистерија од она што некого го оспособува да го следи правилото, и тоа од оној вид кој ниту едно трпеливо истражување не би можело да ја реши: бидејќи, токму тука, како што ни беше кажано, на објаснувањето треба да му се стави крај.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Но интенционалистичката психологија, која не само што обезбедува едно вообичаено објаснување на разбирањето, туку и него го доведува во врска со целиот репертоар на нашите психолошки концепти - репертоар кој секојдневно го употребуваме со толку голем успех -претставува далеку подобро место за „ставање крај” на објаснувањето.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ако вечерва во огнот полета и некоја книга повеќе, нема да има толку голема штета како кога во огнот би била фрлена една премалку.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Ретко може во друг град да се сретне толку големо богаство на стиови на куќи, како во Амстердам.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Петвековната турска империја целиот свој раскош го собрала во овие сараи и, можеби, ретки се други места што кријат толку големи богатства и скапоцености.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Можеби ова движење на луѓе не е толку големо и фрапантно за град како што е Париз, но токму затоа што толку луѓе мораат да се пренесат за еден час, тоа само посебе фрапира.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

И веднаш разбрав од каде толку голема љубов кон кучињата во Париз.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Софија нема толку хотели за да може да прифати толку голем прилив на гости и туристи од земјата и од странство.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Тоа беше војводата Петре Адев од село Ореовец, Прилепско, бивш учител и организатор, потомок на Ацета Симоновски убиен од турските зулумџии, и брат на Мирчета и Гога Ацеви.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Уште ако ја дадеме неговата јако развиена телесна градба ќе ни биде јасно зошто толку голема беше неговата фигура во очите на тие што имаа работа со него.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„Те молам, мамо, не плачи. Не можам да си простам. Толку големи грижи ви сторив. И трошоци.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Два миљона народ, а во секој чоек има насобрана толку голема омраза што мислиш дека би го задавил и комшијата доколку по грешка му заѕвони на ѕвончето од врата.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Еден интересен феномен за анализа е што бројот на скопски шмизли е толку голем што е несоодветен во однос на бројот на новокомпонираните богаташи.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Бугарите гледаат дека во народот постои движење против нив, инаку не може да се разбере толку големиот терор од бугарскиот окупатор над македонскиот народ, во спротивно не би доведувале општински кметови од Бугарија...

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Сепак, дури и да се биде на трагата на еден толку голем писател како Набоков не е мала работа, а освен тоа, чинам, Урошевиќ, и покрај суптилните понирања низ историјата на литературата, е нешто повеќе од “човек на трага”, имено автор со веќе зрела и препознатлива поетика, и особено значаен за “новите писателски генерации” кои баш и немаат шанса на македонски да прочитаат добра авторска проза. (А.Б.)

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Татко, во последниот круг, играјќи на погрешна карта, ја загуби партијата која му беше речиси добиена да не влезеше во толку голем ризик.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Но и покрај тоа што зградата е обвиткана со глази рана теракота, ќе се држам до мојата прва импресија за новиот дом на Енди Ворхол: таа сепак личи на нешто понакитен роднина на зградата од која, според официјал ните записи беше убиен претседателот Кенеди.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Аналогијата резонира со иронија: убиството на претседателот како еден вид американска трагедија што го прослави Ворхол; Џеки Кенеди во жалост како една од Ворхоловите трајни теми; (речиси фаталниот) атентат извршен врз самиот уметник неколку години подоцна, само еден ден пред да го убијат Роберт Кенеди; веројатноста дека после Кенеди, Ворхол е првата личност во историјата на Америка со која се поистоветуваа толку голем број на луѓе по шеесетите години; сфаќањето дека Ворхоловата уметност, исто како и убиството на Кенеди, не е толку едноставна како што изгледа.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Гауденс - но колку што можам да се сетам, Ворхол е првиот американски уметник кој бил така почествуван од оваа земја, со исклучок на Норман Роквел, the master of Hallmark sentimentalia. (...)Од исказите на екипата која стои зад организирањето на овој проект, ова е досега најсеопфатна институција од ваков вид.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

А еден наш Мурго пред дваесетина години задави волк, не волк туку магаре - толку голем.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Кај има толку големо село на светот во коешто ќе може толку срам да потоне, да го испие земјата?

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Дека е тој толку голем, што да му нема друг рамен, а Васил спечурен и крив, а тие се постојано заедно, граѓаните, здружени и со ѓупско и со турско, како по мека се собираат по нив и ги задеваат. Особено него, Лазора.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Ја гледав право в очи, но не толку отсутно колку што можеше да се очекува по толку големиот замор, со последните атоми сила што ми преостануваа.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

„На жената од над амбисот мислиш?” праша мајка ми додека седнуваше да се потпише во бележникот на поштарот за примените пари.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Еднаш го слушнав поштарот како ѝ вели на мајка ми „Онаа, легнатана, ако стоеше немаше да ни се причинува толку голема“.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И израснал толку голем да може да изгради силна ракета, да седне во неа, да летне до Месечината и да се врати назад.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Во Америка јас сум гледал претстави што чинеле милиони долари, но не сум видел за една вечер толку голема убавина сконцентрирана во една единствена претстава каква што е претставата на Ансамблот... (Нова Македонија, 10 февруари 1953).

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Сигурно, смешни се кога ќе се споредат со маките на Ифигенија, на Федра и на Хамлет (иако Шекспировата трагедија секогаш според темите и домашните преокупации е поблиску до грижите на буржоазијата, поради што е полесно да се приспособи кон потребите на некоја современа народска публика).305 Бегањето со погрешен маж можеби ќе излезе погубно за Клариса кај Семјуел Ричардсон, но последиците не се баш вселенски: нема тие баш толку да го потресат светот како последиците од Парисовото заведување на Елена – со други зборови, „урнат ѕид, спален кров и кула / И Агамемнон мртов“.306 Кога се гледа од повисоката положба на општествената елита, средносталешката трагедија е само мелодрама.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Аристократите се смеат на околности што ѝ се ужасни и трагични на буржоазијата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Оваа пронигба, сега верувам, не само што претставува теориски пресврт туку и објаснува зошто толку голем број културни практики што се карактеристични за машката хомосексуалност зафаќаат повеќе од само подрачјето на геј-сексот – било да се работи за пеење фалсет или за цветни аранжмани, за обожавање диви или за внатрешно уредување.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Всушност, „сентименталноста“ што често ѝ се товари на мелодрамата и која се смета за едно од нејзините обележја, на крајот на краиштата, не е ништо повеќе од склоност кон премногу изобилни нежност, достоинственост и почит на некакви нискосталешки луѓе кои (според елитата) не заслужуваат толку голема мера сериозна размисла, а кои ја добиваат од мелодрамата само затоа што мелодрамата ги одразува блиското идентификување на нејзината публика со таквата раја и силината на емоционалната внесеност на таквите гледачи во нивните животи. ‌Високиот степен на емоционална напнатост што мелодрамата го внесува во премрежињата на обичните луѓе, кој би им прилегал на врвните теми на трагедијата, но кој станува будалест кога ќе се наштима за да внесе горливо значење во животи што не го заслужуваат тоа, не може да не изнуди насмевка на лицата на општествено овластените.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ако поимот „мелодрама“ сега станува погрден, тоа е затоа што очигледното сочувство што мелодрамата го внесува во судбината на обичните луѓе изгледа, барем од повластена гледна точка, дека е изместено, дека е облик на задоволување ниски страсти, дека е побудено исклучиво од недостојна, неоснована, пристрасна, сентиментална приврзаност кон инаку неисклучителни ликови.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Затоа што толку голем дел од времето сме морале да криеме што навистина чувствуваме (гејство), сме морале да ја совладуваме фасадата на секое општествено окружување во кое сме биле – не сме можеле да си дозволиме никако да стрчиме, зашто тоа можело да ја оддаде скришноста на нашето гејство.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

За толку голем број стока, овие планини се мали и тесни.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

И се смирив и се радував затоа што со толку голема добрина, нежност и топлина ме прифатија и ме чуваа како нивно дете.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

И голем мајкин глас се дигна. Толку голем што стигна до пештерата над селото Винени.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

И наредните денови пченкарното плокчесто лепче го имав трипати на ден и секој ден за појадок и вечера го добивав заедно со исто толку големо парче засушен мармелад и чаша чај од истата тепсија и кутија од кои добиваа и Албанците.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Имало, значи, полно факти што го натерале Стег да ја даде следнава необична оценка за солунската полиција: “Слепилото на полицијата, којашто дозволила такви значајни работи да се изведуват во најнепосредна близина на Банката, толку голема количина динамит да се внесе или произведе во Солун и непознати сомнителни лица да одат и доаѓаат без да бидат забележани од нејзините агенти, овде изгледа толку необично што, според мислењето на голем број луѓе, тоа не може на друг начин да се разбере, освен со тоа: можеби е дадена директива таа (полицијата) да ги затвора очите додека револуционерите не се осмелат да преземат акција од таков карактер којашто на властите би им дала можност да ги оправдаат најстрогите репресалии“.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Меѓутоа, размерите што ги беше зела ВМРО со дејноста на својот легален и нелегален апарат беа толку големи што ЦК, да беше составен дури од професионални револуционери, пак не можеше да одговори на созреаните потреби за пропагандата, агитацијата, подготовките, обуката, камоли пак да раководи со револуционерните дејствија во цела Македонија.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Но, Гарванов не бил од оние луѓе што биле способни за Македонија да направат толку голема жртва: пред непријателскиот суд јавно да ги прокламираат целите на движењето по цена, евентуално, да биде построго осуден.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

А пак централизацијата беше толку голема што и за најситните работи требаше да се бара одобрување од ЦК во Солун.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Неговото негодување од поведението на учениците од класот било толку големо што тој демонстративно ја напуштил Гимназијата, не сакајки да ги гледа на куп своите другари соучесници кои, со својот слаб карактер, брзо се решиле на предавство.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

- Во едно семејство се родиле братче и сестриче - почна Вера, а во гласот и се слушаше голема возбуда, толку голема што некои зборови ги изговараше до половина.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Јас бев Д. Х. Лоренс на не правењето, гласот на сите потенцијални љубовници кои копнееа и се плеткаа, но сѐ уште го немаа сторено тоа.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ако навистина убиваше, нејзините противници и противнички веќе одамна би ја отстраниле, забраниле и уништиле.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

А доколку навистина би можеле да се потпреме на нејзината спасувачка улога во смисла на осигурување на поголема трпеливост, би било доволно на секој поединец и поединка да му препорачаме неколкучасовно гледање MTV и да го снабдиме со збирка world music плочи и работата би била решена.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ги одбегнував нивните погледи за да не го видат сожалувањето во моите очи, моето сожалување кон нив затоа што јас тукушто бев со тебе, твојот мирис сѐ уште беше на моите дланки и толку голема иднина навидум беше на видик.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

За мене ова беше уште една таква ноќ и до моментот кога пристигнав на мојата станица веќе знаев дека ќе ми помине, ќе бидам доволно опоравен за да можам да пешачам до дома по мрачната улица составувајќи поеми за копнеења кои што никогаш не ги запишував.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Самиот секако не би можел да ⥊ припишам толку големи и толку одлучувачки потенцијали.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ми се чини дека сосема погрешно сум ја искажала својата љубов – како потреба да направам сè што би им помогнало на моите најблиски, и во тоа покажував толку голема усрдност што вам ви изгледало принудно, дури насилнички.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Па, да почнеме по ред: - Американска актерка, во триесетите години на минатиот век, рекла: „Кризата е толку голема, па за својата работа сигурни се само ноќните чувари“.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

„Добро де! Сметаш дека сум толку големо поткажувало?

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Беше тоа едно толку големо човечиште, што не можеше за него ни да биде врзана една таква ситна кривоглешчинка за разгазувањето.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Оној огромен Ристан, истеран, отфрлен, се меткаше по градилиштето, готов да се расплаче на секој збор, со оние свои огромни раце, што не можеа да бидат скриени никаде, толку голем, а толку ненужен, а лавот на црвеното сонце сега веќе крвавеше низ устата со некаква болна пена, врескајќи и превиткувајќи се, устрелен.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Дури есента, кога тргнуваа да си одат назад, кон дома, со сите кираџии, што ги товарија нивните алати и сѐ друго нивно од бараките, а зад себе оставаа една нова петокатница во градот, неа можеа сега да ја гледаат и да бидат задоволни од тоа каква беше бела и воздушеста, дури есента, кога го оставаа тој град, разубавен со уште едно нивно здание за векување, тој бел град некаде по белиот свет, по нив се забра и еден испокинат младич, кој по многу нешто личеше на сите деца, што се среќаваат по станиците, бос и сам, држејќи го постојано растојанието меѓу тајфата и себе толку големо за да не може да го достаса никој, кога би се пуштил назад да го фаќа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

За секој друг оној единствен избеган самјак и тврдоглавата мечка, пред која сѐ што ти останува е да отстапиш, не би морало да значи нешто толку големо.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Речиси исто толку голема колку кон онаа мандија Полак, која што му беше куќен љубимец во детството.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Ништо, ќе одам. Не е толку големо лошото да го земе Николаќија отколку да не изгори!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Трепетот во неа беше толку голем што пред да изговори длабоко воздивна наполнувајќи ги своите гради.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Оние, кои на одење имаа толку голема надеж, ја оставија сама.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Од тоа време позорникарите добиле толку голем страв од мртовците, што одбегнувале дури да ги фаќаат и живите, туку само оддалеку подвикнувале: „Еј, ти, гледај си го својот пат!“ – и мртовецот- чиновник почнал да се појавува дури и преку Калинкиниот мост, ширејќи голем страв врз сите плашливи луѓе.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Пред сè, би било праведно да се каже дека значајното лице набргу по заминувањето на кутриот, сосема сотрениот од него Акакиј Акакиевич, почувствувало нешто слично на сожалување.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Како што може да се види од краткиот опис на секоја глава, Бранислав Саркањац во својата книга зафаќа широка лепеза на проблеми поврзани со меѓусебниот однос на идеологијата и поединецот.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Ширината на зафатот е толку голема што се чини, дека со една малку позадлабочена анализа, авторот би можел од секое поглавје да изработи по една книга.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Дали воопшто некој има толку голема душа за да ме разбере?

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Како владее толку големо безредие кое е уште пострашно од секое претходно. На седум континенти ...

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Срам, толку голем срам ме проткајува, од волнените чворови на непројавените интриги.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Нејзината жештина беше толку голема, а во исто време и толку ниска, мала, толку гнасна, што не можеше тукутака, просто, едноставно да се погодува.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Камилски најпрвин трагаше по заемките од духовниот живот, по зборовите кои се вкорениле во балканските јазици означувајќи начесто богата гама чувства и појави од животот: среќа, веселба, радост, тага, мака, тегоба, надеж, љубов, копнеж и други состојби на духот.