Без влакна само во очите, потсетуваа на стаорци и можеа да се служат само со една лична карта, толку личеа еден на друг.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Дедото е тотално разнежнет: - Толку личи на мене! Истата спонтаност!
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)