токму (прил.) - сјаен (прид.)

Тој “има”, значи, “лице”, но не се гледа “лицето” туку заслепувачкото изобилство светлина, токму сјајната апстракција.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Данте во 33 пеење од “Рај” опишува како конечно го гледа Бога: “luce eterna”, постојаниот извор на светлина.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)