тогаш (прил.) - ќе (чест.)

За таквите баба велеше дека не умираат дома и дека кога тогаш ќе распишат и тендер за изнаоѓање нов Џордано Бруно.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Во својот извештај од 9 јуни 1944 година тие ќе истакнат дека "Бугарските Македонци, а особено членовите и симпатизерите на ВМРО, најмногу би сакале Македонија да ја видат инкорпорирана во една независна и суверена Бугарија", но сметале дека "во случај Бугарија да стане советска република, тогаш ќе треба или да остапи територии што во моментот се окупирани или ако Македонија повторно биде поделена или парцелизирана, да речеме меѓу Грција и Југославија итн., погоре споменатите партии би прифатиле една автономна Македонија".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Како тогаш ќе се сетам млад, каква сила и пркос ќе сетам!
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
„Добро“ ја тргна раката од мене. „Тогаш ќе појдам сам и ќе го донесам на грб жив или мртов.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Знаете ли што мислат тие што се за понатамошно спротивставување? – Едно, имаат надеж за замешување на силите; друго, се надеваат на конференција, и трето, велат дека ако не биде ни едното ни другото, тогаш ќе направат Турција економски да пропадне со долгото одржување голема војска.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
“Наместо твоите инфантилни претпоставки, човек треба да си постави поскромно прашање: што можат луѓето да дознаат за целта на својот живот на основа на своето однесување, што бараат од животот, што сакаат да постигнат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Му рече дека ќе го однесе на едно посебно место.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ако успееме да ја искорениме омразата, тогаш ќе родиме богат род.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Можеби токму тогаш ќе дојдеше на идејата од која подоцна направи пари, но заедно со раката со чија опачина сакаше да си ја избрише потта од челото, го крана погледот и ја здогледа Германија како се спушта по улицата надолу, тука, на неколку метри од него.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Заборавиле копуците дека кога ќе решат да пронајдат во себе доволно сили да пресудат, без да се обидат да ѝ се приближат на вистината, дека токму тогаш ќе се разбудат другине, кои ја претпочитаат умноста и кои се спремни да ја прифатат разликата помеѓу жртвата и насилникот?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Дури тогаш ќе пристигне спокојот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
„Дали ако живееш само еден ден, дали тогаш ќе појдеш во паркот, ќе ги мирисаш цвеќињата, ќе ги гледаш птиците, или ќе останеш дома?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Така си е тоа погледнато од твоја перспектива, ама ако си во положба да учествуваш во некој комлексен зафат, а уште повеќе - да одлучуваш - тогаш ќе согледаш дека теоретските согледувања често не се споредливи во практика.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
53. Тогаш ќе се избегне конфликтот помеѓу и Грците и Македонците, зашто последниве не бараат тие што зборуваат грчки да имаат во своите цркви старомакедонски јазик а во училиштата сегашниот македонски јазик, ами тоа се бара само за оние што зборуваат македонски.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Од чардако урва ена жана и нешчо ме опита на албанцки.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Само тогаш ќе не остави и нема да престане да се врти.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тие секогаш знаат кога си отишла најдалеку во сонот и тогаш ќе те разбудат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И тогаш ќе можевме да чекаме колку ќе ни се сакаше, со еден таков полн сандак.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но за жал многу често затурени помеѓу друѓите сеќавања што не можеме да ги сметаме за ведро обоени).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Градот тогаш ќе го добие оној лик што го има на нашите цртежи и во нашите литературни творби!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Несвесна пародија која го обесчестува човекот, лажат луѓе без чест, без лице, манипулатори, но тоа е морничава заблуда, стапица не за другите, туку за нив самите, порано или подоцна самите ќе се фатат, само што тогаш ќе почуствуваат гадење од самите себе, омразата уште повеќе ќе им расте, омраза кон сопствената мизерија која самите си ја плетат, како совршен простор за сопствените лажливи дела.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
17. Намерно не ви кажав а ќе ви кажам оти од вас ништо не кријам Дека се случуваше понекогаш да се состават некои парченца Од моите соништа од циклусот за пропаднатите империи И тогаш ќе го видев Цезар како ’рчи Ако не знаевте Цезар се брои како голем светски ’ркач А неговата љубовница Сервилија Цепонис мајката на Брут После ноќното следување бегала во соседната просторија Знаејќи дека Божјиот син спие гласно И дека молежливото опоменување ’рчиш Цезаре не помага И ќе го видев Цезар како плаче како мало дете Кога ќе се разбуди испотен и сам Плаче ту за малку мајчинска нежност ту за капка врело млеко од кобила
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
И којзнае дали и тогаш ќе успеат?!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тогаш ќе можев да бидам сигурна дека таква ќе ме сакате.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
СИВИЌ: Оригиналот е на сигурно место. Ако за пет минути не излезете од куќата почнуваме со рушење. Тогаш ќе морате. (Излегува.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
-Дали, тогаш ќе бидам, успешен во духовното учење? – праша Еразмо, кој мислеше сека лекцијата завршува тука.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ти веднаш да навредиш...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сега имаш друго, поубаво кое во идната сегашност, исто така ќе го немаш. Затоа тогаш ќе го посакуваш.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ако ги земеме новините од времето на публикувањето на февруарските реформи до и по објавувањето на востанието во Битолско на 20 јули9 и ги прегледаме во нив телеграмите од Стамбул, тогаш ќе видиме оти Портата10 постојано им претставува на рускиот и на австро-унгарскиот амбасадор списоци од битките на турскиот аскер со четите, списоци од најдено оружје при претресите кај населението, списоци од убиства извршени од четите над мирното население.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Да му го плати на чизмарот стариот долг за ставање нови главички кон старите голеници, па требаше да се нарачаат кај шивачката три нови кошули, па едно две рала долни алишта, кои е непристојно да се спомнуваат во печатен текст,  со еден збор, сите пари мораа да бидат потрошени докрај; и кога директорот би бил толку милосрден, па наместо четириесетте рубли награда да определи четириесет и пет или педесет, и тогаш ќе остане само дребулија, која во шинелскиот капитал ќе биде само капка в море.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во посета повремено ни доаѓаше по некоја сосетка, по некоја пријателка, и тогаш ќе се споменеше дека ќе започне војна, “уште една голема војна,” така велеа сите, а потоа војната навистина започна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тогаш не ќе можеш да ми преречеш, ниту јас ќе можам да ти го доречам она што секогаш го бараше од мене, оти тогаш ќе биде доцна за се.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
За кратко ќе си пронајдела пат, а потоа пак ќе си ја треснела главата во некој гребен и тогаш ќе завиела и ќе рикнела како да дошол крајот на светот.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Грета (Стои над Среќко): Слушај, ти, робу на салама и кашкавал! Ако имаш сида повторно ќе се вратам, но тогаш ќе ти набутам бомба во чмарот!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Јас ќе заминам од овој свет и ти тогаш ќе дознаеш нешто за мене, за себе, за нас.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ако го имаат, тогаш ќе мислат и ќе размислуваат за дома, за најблиските, а тоа најмалку е потребно за калење на борбениот дух.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Чудно му се превртуваат...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Дури тогаш ќе згрешите, - се побуни дедо Димо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Но ако не бевме и двете токму тоа: (недоразбирања што се движат едното спроти другото), кажи, каде тогаш ќе се сретневме?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога не би имале фантазии не би имале ниту проблеми и тогаш ќе можеме да го прифатиме сето она што ни доаѓа.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Парите, што тогаш ќе му ги дадеш на „газдата“, прво ги трие околу брадата, а потоа ги тресе во џепот, се прекрстува, и сѐ тоа во знакот на среќниот пазар за тој ден.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
По некое време ќе се разбудеше и тогаш ни кажуваше: Некоја голема и матна река, јас на едно јаже полека преку реката одвај проаѓам и кога ќе стигнам тогаш ќе се разбудам и еден ден ќе паднам во реката и нема веќе да се разбудам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
— Ќе ги држиме сардисани дури да ги изгорат фишеците, па око не се теслимат, тогаш ќе им влеземе и живи ќе ги фатиме, или најпосле, ќе запалиме куќава и бити вајде — донесоа решение заповедниците, а веќе и самиот бимбашија од кашлата пристигна со целиот табур војска од пет шестотини души.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Носиш ли ракија, цигари, - ме прашаше Мите. - Не, - му одговорив. - Тогаш ќе земеш нешто од мене, - ме замоли. - знаеш, Германците не пуштаат повеќе од едно шише ракија.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Јани се поднамести, се навали и рече: - Вие, како сакате, ама јас по војната ќе си седнам на сонце пред селската таверна, ракиче, салатче денес, утре винце и печено пиленце и ќе си гледам од далеку, од далеку ќе гледам на планињето, ќе си спомнувам за ноќите неспани и тогаш ќе дремам, мајчината, ќе дремам сѐ додека не ги оддремам сите непреспиени ноќи..., а кога ќе се разбудам, тогаш ќе ве гледам вас, будалаците, како кршите и делкате камен, како градите куќи или палати и тебе како одиш не по свој ум...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога ќе го научиме тоа што треба да го научиме, тогаш ќе бидеме распоредени по единици...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Рековме, ако поради заштита од пожар претставата не може да се игра, тогаш ќе го кажуваме само текстот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Но како да му помогнам додека чувствувам како ме измачува помислата дека не сум во состојба да го запрам времето и дека веќе наближува некој друг ден, некоја друга ноќ, а тогаш Јана ќе биде сосема друга жена, поинаква од онаа што тој ја познава, и дека тогаш ќе му припаѓа на некој друг.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ако се јават две вери, односно ако покрај религијата се надоврзе и комунизмот, тогаш ќе настанат непотребни, уништувачки борби помеѓу луѓето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Млади тогаш ќе тргнат бригади низ крај роден ќе градат и пеат, ширум в села и далечни градој ден ќе расте под сината стреа...
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Баге само претпоставуваше дека тоа ќе биде илегалец, најверојатно маскиран или некако преправен, кого само тогаш ќе го сретне во животот и потоа никогаш повеќе нема да го препознае.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ајде, размисли за ова, ако сакаш ќе ти оставам простор од десет години, па тогаш ќе ми одговориш.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ако новото течење од гледиштето на комитетите е нешто опасно и непожелно, тогаш тоа треба да се искорни уште при самиот зафаток; ако тоа само по себе нема почва, тогаш треба да се остави само од себе да исчезне; а ако е полезно за Македонија, тогаш ќе треба да се поддржи од нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Одвратно! Како можеше да речеш такво нешто?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
МИТРЕ: Е, арно! Седи си со главата меѓу уши. Кога ќе тури тогаш ќе видиш.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
А барем да беше тоа, тогаш ќе имаше изгледи за некаква промена во мислењето, надеж.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Уште од првите денови по заминувањето, Тасе постојано праќаше писма и прашуваше што е со дедо му; жив ли е.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ах Боженце, и ти златна Богородице, ви се молам, душата да не ми ја земете дури не се сторам пак човек и тогаш ќе познае татко ми и мајка ми како ќе работам во куќава и како ќе ги слушам“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Чичкото размислува. - Тогаш ќе го боцнеме твоето убаво и кротко Мече, ако?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ако нема пари, тогаш ќе треба вие да ми помогнете некако во оваа хаосна положба!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ТАША Зар не требаше да изнесам на виделина барем понекое делче од настаните за кои верував дека се случувале некаде и некогаш во мојот живот?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Татко ми, бидејќи беше послободен, обично побрзо ќе се најадеше и ќе ја земеше Ели од рацете на мама, така што мама дури тогаш ќе ја завршеше вечерата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ѝ велеше дека го чека Јована Дамчески да се врати од војна и дека кога ќе се врати тој, таа одново ќе си стане лична и млада и тогаш ќе се венчаат со Јована.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Порано или подоцна, тие ќе ве согледаат такви какви што сте и тогаш ќе ве растргнат на парчиња.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако го сретнеме, мислеше, ако биде среќа да го сретнеме, ќе можеме да ја преживееме тука и целава зима, едноставно да си останеме овде сѐ додека еднаш не разјужи, а пак ако разјужи побргу, тогаш ќе можеме да си однесеме и дома, заедно со една добра свињска кожа, уште неколку килограми свињско месо, пресно и замрзнато. Ајде, си рече сега, добро, ќе видиме.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Јас ќе бидам баба. Андреја тогаш ќе се врати.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Тогаш ќе си ја отвореше душата. Стигнуваше дури до цариградското време.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Пак и да се допушти оти востанието тогаш ќе биде и посилно од сега и ќе ја принуди Европа да свика европска конференција, може ли некој да предрече оти решенијата на таа конференција ќе бидат во наша полза? – Одвај ли.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сфати дека партиите сакаат ослободителната војна да се води само до таму до каде што зафаќа предвоената гранична линија и ако нема да се придржуваат на ова, тогаш ќе бидат осудени како автономисти и така би.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сега е време да се вежба, и мораме да имаме трпение, да ги негуваме овие насоки на развој, да не се надеваме дека ќе дојдеме до теорија што еднаш за секогаш ќе одговори на прашањата и дека тогаш ќе можеме да ја примениме.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ако го кажеш на француски не значи дека е помалку одвратно.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Зошто, тогаш ќе ме прашаш?!
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Фронтот како да беше поставен спроти свлетлината на хоризонтот; сега ќе треба да мине доста време додека војниците навикнат на темнината; тогаш ќе почнат да го распознаваат бришаниот простор пред себе и ќе го заборават хоризонтот од загледаност во заплашувачките поединости пред нив.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Навистина имаше право, кај неа љубомората беше маска, или купувања на некои права кои когаш- тогаш ќе ги искористеше!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Каде тогаш ќе се скрие, разголена издраскана, мокра?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ама ти треба да знаеш пред време дали тој сигурно ќе оди на војна и тогаш ќе дојдеш мене да ми кажеш.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Е дури тогаш ќе ја откриеш човечноста во човекот. – Дај му тишина на умот за до го дофати свеста негова ритамот на танцот на радоста.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Иван Никифорович цел ден лежи на тремот - ако денот не е особено жежок, тогаш со грбот кон сонцето - и не сака никаде да оди.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Кога ќе помине овој период, дури тогаш ќе можеш објективно да согледаш каква си, која си, што можеш и колку можеш.”
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Она што ме изненади од мојата мајка за време на тој разговор таа ми рече: - Синко Оливие, не се важни годините, не е важна далечината, битно е срцето да го послушаш, само тогаш ќе бидеш среќен.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Тогаш ќе го видев Тате како заковува или залемува, секогаш смешкајќи се при работата, и Мама како сета среќна се насмевнува.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И тогаш ќе се појави глувчето и од него, „како да се стресе, како да се размрда“, ќе оживее и куќата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Мораме да започнеме со тоа што ќе го признаеме, па дури и ќе го прифатиме сопственото насилство, наместо со него слепо да се уништуваме, а тогаш ќе мораме да сфатиме дека сме исто толку длабоко исплашени да живееме и да љубиме, колку и да умреме.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Малку е да се извади телефонот од мрежата, треба уште да се разбие со чекан, а оние делови, кои не се кршат, треба да се расфрлаат на сите страни.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Младите беа мобилизирани и носени на фронт, беа правени списоци според кои жителите од нашиот кварт беа товарени во возови, и засекогаш одведувани од Виена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
-Требаше и ти да го употребиш прстот! Тогаш ќе бев посигурна за кого прашуваш - се смееше таа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе ми простат сè што сум згрешила, а тогаш ќе им простам и јас.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ако се прифати на вид оти таа заедничка историска судбина, тие заеднички политички борби и самостојниот политички живот е судбина на едно исто словенско население и на еден и исти народ, тогаш ќе биде јасно оти тврдењето дека Македонија не составувала географска, етнографска и историска целина е засновано не врз реалноста туку на српските сметки за Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Зафркнато е само ако заврши нерешено – тогаш ќе мора на продолженија. 2. август 2011 Пчели и живот Луѓето многу различно реагираат кога околу нив ќе почне да брмчи пчела.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
- Добро дечиња, - рече, - тогаш ќе си бидете гладни, бидејќи јас денеска ништо не уловив.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Така што најпосле Акакиј Акакиевич еднаш во животот посака да покаже цврстина и одлучно рече дека неопходно му е лично да го види началникот, дека тие не смеат да не го пуштат, дека тој доаѓа од установа по државна работа и дека ако тој се пожали на нив, тогаш ќе видат тие.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога ќе се наближеа до гумното, ќе дадеа знак со мукањето дека се близу, па ние тогаш ќе станевме за да се направи место каде да се истоварат, а брат ми ќе ги пуштеше на снопјето за да се најадат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
71. Ако се споредат тие со помоштите за Бурите /Трансвалците/, тогаш ќе се добие голема разлика, зашто за борбата на Бурите се интересираа многу повеќе од нашата борба.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Потоа да направиш куќа, убава куќа сакам да направиш и тогаш ќе дојдам да ме ожениш.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- Што брзаш, бре? Па добро ти рече: чекај, па кога ќе дојде, тогаш ќе видиш.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Бездруго ќе му пратев еден електронски поздрав на Владимир Пиштало и на некои други пријатели кои брзаат да фатат ред за темата смрт во Венеција, ќе му мавнев отпорано на оној оџачар на покривот кој многу личи на Фелини и кој уште не беше разбрал дека секоја година зимата доцни во Венеција.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
- Што има да велам. Ќе видиме кога ќе дојдат што луѓе се, па тогаш ќе мислиме.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Господи, срамно е тоа и да се помисли но мојата Катерина како да посакуваше одвреме-навреме да види како јас ѝ подавам некои големи незаменливи права на златен послужавник.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислеше дека тогаш ќе мора пак да успее да го стори она, што се бараше од него, и тоа беше сѐ, што можеше да знае.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога ќе те приберат нашите и ним ќе им раскажеш! а тие тогаш ќе ти објаснат што сè имаш сторено.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тогаш ќе почне авантурата на една дваесетгодишна девојка. ***
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
На крајот на векот Тие и тогаш ќе го прават она што го прават на крајот на секоја година.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
„Ќе бидеме и тоа“, додадов, „ама тогаш ќе нѐ нема“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Па ако тргнам по шините, тогаш ќе стигнам до Битола.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Замина сам надевајќи се дека дедо му наскоро ќе оздрави или ќе умре, па тогаш ќе си ја земе фамилијата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Си велам не го личи сонот со император плачипутка со опроштение Дај сврти некаков друг сон похеројски и повесел сон Ама врти сучи Цезар сал туку ќе заплачеше Баш кога не очекуваш тогаш ќе заплачеше Дури најнакрај не се разбра дека цело време Цезар си го плаче претсказанието Оти само тој знаеше дека му истекува рокот на Или Цезар или никој
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Се спроведува хомогенизација на доживувањето и искуството.  Па, како тогаш ќе одлучиме кој е луд а кој само ексцентричен?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Добро, тогаш ќе одиме со двете, - се повлече Снеже.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И кога о зајди с’нце поминае камионте за Корча, стопано ме опита: - Во која Македонија сакаш да ош?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Мајката, ама нестрплив човек... Чекај! Чекај! Ќе дојди, па дури тогаш ќе разбереш!.... - Така е, другари, треба да се биде стрплив.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Проклет да бидам, нашите татковци.) Во таков час, кога ќе ги сретнеше нашите погледи стриче Силе Николоски, проклет да бидам, дури тогаш ќе се сепнеше.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Грета ја грабнува чашата сок од раката на едното дете, отпива од сокот и течноста ја исплукува врз Среќко кој се превиткува на подот. Сите стануваат. Настанува врева)
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Колку да беше тивко времето, колку сонцето силно да печеше, овдека, во Суши Кутол, жегата не можеше да ги испоти патниците од брзото одење на наугорништето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ова ѝ е прв филм, ако и во следниот биде така добра е тогаш ќе можеме да зборуваме за некаков хонорар!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Белки ќе се смири, па тогаш ќе си се приберат људјето...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Повитoт тогаш ќе беше сочен и зелен.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
А аку дојда, се ума јаска, до таму, тогаш ќе го најда и Боградец.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во борбите диви што сторила твојата чета од тебе тогаш ќе слушне.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Кога ќе им речам на моите кои шетаат надвор, среде бел ден на сретсело да ти удрат едно дваесетина стапови по голи плеќи и гол гас, тогаш ќе научиш и цел живот ќе памтиш и на другите ќе им кажуваш.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ако веќе ја зборуваме вистината, каков лукав и препреден беше тој, какво вретено беше другарот Анески, тогаш ќе треба да му симнеме капа, да му се поклониме.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Воловите тогаш ќе се свиткаа на колена и ќе ја извлечеа колата, а тој потоа ги галеше и никогаш не ги караше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
А тоа, пак, што ќе остане тука, ќе мора да потпише дека ќе биде послушно и верно и тогаш ќе почне едно - крц, крц, крц...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А ваквите настојувања беа толку присутни, и беа толку грдо поттикнувани токму од луѓето од кои Јана зависеше!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тогаш ќе можам мирно да го напуштам овој свет и да кажам дека ја исполнив својата цел.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Само ако си се осуди земјата на вековна осама - само тогаш ќе се запре патот на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Жештинава ќе помине, ќе се разбуди и тогаш ќе јаде.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Добро, тогаш ќе ви ги истргам ушите за да пораснете.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Колку ќе жалиш а колку ќе се радуваш за она што било и не било, тогаш ќе узнаеш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А штом тој замине, ти веднаш пак ќе дојдеш кај мене да ми кажеш и тогаш ќе ти биде моето сетно кажување.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ова ми го рече Ѓорѓи Смокот пред да ме испратат овде!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Рекоа: „Војска не може да добиете“. А јас реков: „Добро, тогаш ќе пука полицијата“.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- На Водици, ете, тогаш ќе ги споулави.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Ако сакате размислете, па наминете друг ден. Тогаш ќе ми кажете што сте одлучиле.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
А ние ќе си останеме тука, сами со себе, и ќе почекаме малку додека не разјужи, а тогаш ќе поработиме малку и после еве нѐ и нас в село.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се смета дека палестинските водачи тогаш ќе ја направат историската грешка поставувајќи услови за нивното учество, односно на тој начин влегувајќи во играта на Хенри Кисинџер, кој маневрираше зад кулисите за да ги исклучи од историскиот процес едновремено и Организацијата за ослободување на Палестина, СССР и ООН, да ја заклучи Конференцијата во Женева за да се појде по политичкиот пат на решавање на судирот, чекор по чекор , што одеше во прилог на стратегиските интереси на САД во однос на мирот и заштитата на израелските интереси.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имаше моменти кога фактот дека неминовно ги чека смрт изгледаше исто толку опиплив, колку што беше и креветот на кој лежеа и тогаш ќе се стиснеа еден до друг со очајничка сензуалност, како што осуден грешник го граба своето последно парче задоволство кога часовникот покажува пет минути до извршувањето на пресудата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А ако ми се испрска прозорецот тогаш ќе ме нервира преку ден кога ќе изгледа сиот измастен, како некој да пржел компири.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тогаш ќе знаеш што е животот. Тогаш ќе знаеш дека си го живеел животот. Вистинскиот живот. Сѐ друго е лага.“
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Меѓу комитетите тогаш ќе се зафатеше погубна меѓусебна борба.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Уште тогаш ќе ја фасцинира големата библиотека во сарајот со книги од сите времиња, во разнобојни кожни рува, свето вардена и зголемувана во текот на векови.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А ако се испразни од Македонија името Србин, тогаш ќе остане за Македонците само името Бугарин што беше политички и етнографски термин уште до турското завојување.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
ТЕОДОС: Тогаш ќе пијам да се опијам! Дајте го тоа шише! (Пие.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Некому од нив секако ќе му застане коска во грлото и дури тогаш ќе си припомни дека некој беше рекол дека самоуништувањето секогаш започнува пред сезоната на драњето на кожите, во градот кому му мафтаме од прозорецот на возот кинисан кон еден друг град, дебелокожец и немиризлив
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Инаку, ни за мангар не го бива; но зашто е голем, добро ќе му дојде на Иса да го испружи колку што е долг, така Исо ќе си ја умножи славата, без ништо да изгуби, а селаништето ќе научи во иднина да не се перчи дека нема помаж од него.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ако не можеш да запамтиш, тогаш ќе се најдеш во колоната и тоа пред неа!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Само, им рекоа, стрпете се до сабота; тогаш ќе дојде на пазар еден фалбаџија од овдешниве села, тој сигурно ќе сака да се фати со Исо.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Старецот викаше по него: - Вечер ќе ти раскажувам за Орелска Чука! Тогаш ќе ти мине желбата да ја искачуваш. ***
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Па сега внимавај, немој некаде да ми се загубиш, зашто тогаш ќе дадам да ти ги избоцкат сите твои прстиња за казна.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Па, тогаш ќе имаш дете, другару мој, а само него, верувај ми, ќе го сакаш повеќе од себе!
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Доволно е да љубиш, когаш- тогаш ќе ти биде возвратено.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
А ние тогаш ќе зафатиме со камења одовде и, на јуриш, во неврат ќе ги изгониме...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Тогаш ќе му го однесиш право кај чичко Талета. Поздрави го и од нас! - рече Огнен.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Ние ќе се видиме и тогаш ќе зажалиш!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А до третата ноќ Тате можеби ќе биде тука на тремот сѐ дотогаш додека ние не бидеме веќе одамна подготвени за спиење, и тогаш ќе ја чујам Мама како го повикува да влезе, речиси исто така како кога мене понекогаш ме повикува од улицата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ќе се свртам да видам кој вика и тогаш ќе се фатам дека јас сум викала.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога ќе се случи тоа ти тогаш ќе можеш да речеш: камен си, светот израстува и врз твоите урнатини...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ова е вдовец и вдовица! Ако сака господ да им даде челад и да дочекаат — тогаш ќе прават свадба десетпати поголема од двете негови што беа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се договорија, според претходната шема, Камилски да избере пет збора со негативна, а Татко со позитивна конотација, верувајќи дека на тој начин побрзо ќе стигнат до крајот на мисијата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
— Ако теслимите, ете јас кајмакамот прилепски, ви ветувам дека нема да бидете расипани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога ќе ги добројам сите зрна, дојди, но и тогаш ќе видам дали ќе имам време да дојдам...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ако контрастот е логичен, си реков тогаш ќе направам писанието мое да биде посветло зашто се збива на север таму кајшто изгревот доцни а пак заодот поранува, таму кајшто сѐ е помазано со благ како шира леплив и збувнат налик на долго воздржувана сперма самрак.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
стравот ќе збифта во мене - тогаш ќе се запали мојата внатрешна телевизија - на екранот сцени од кои не можам да избегам - низ моето вкочането тело програма што не се згасне со притисок на копчето - лекарка,
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ако дојде редот пак да ни солите памет од преку граница, тогаш ќе се прашаме! — одговори еден од Борисовите четници и помина во другиот табор, инстинктивно чувствувајќи кој е со народот, а кој против него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Уште три удари, уште два удара, и дури тогаш ќе им кажам што сакаат.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе се зажели за мене овие денови и тогаш ќе ми пише.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тврдеа дека во христијанството трагичното е поништено: оние кои страдаат или се виновни и казнети со страдања, или пак, ако страдаат без вина, тогаш ќе бидат наградени во задгробниот живот и нивно ќе биде царството небеско.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Е, дури тогаш ќе се чувствувам како дома.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
- Јас тогаш ќе бидам големата мајка, ќе имам влакна на дундето и под рацете, и ќе имам големи цицки, нели?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Јас тогаш ќе бидам бледа и студена, но ќе те почувствувам и ќе те разберам.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ако ги отсонувам сите соништа под 1, 2 , 3...до 1 000, како зададена домашна задача од мене, за мене, тогаш ќе живеам долго и среќно, а ќе умрам млада и убава со печат пчеличка на раката.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ако не те уништи едниот тогаш ќе те уништи другиот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Тогаш ќе му го исперев газот, па ќе го „опичев“. Беше тоа многу слатко. А и тој беше згодно момче.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Значи, ќе го притиснеш копчето и тогаш ќе почне да тече вода како... како дожд...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Тогаш ќе може да поработи малку. А потоа ќе си се врати кај Мара и сѐ ќе биде добро.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога веќе ќе крши глава во невратилово, тогаш ќе се бара чаре. А до тогаш ...“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Или кому му е потребна помош и кога тој не ја сака?  Зарем кодификацијата е неопходна?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кога ќе ги снема. Тогаш ќе ме осетиш. Целосно.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Дедо ми тогаш ќе му речеше: - Крв нека ти се стори, синко!
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Сѐ зависи од отвореноста кон себеси, од искреноста со која ја прифаќаш или не - вистината која те опкружува и која има големи, крупни очи кои гледаат и отаде невидливото.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Откога ќе го видат лошото во другите луѓе, тогаш ќе го видат и кај себе, па им заблагодаруваат што им помогнале.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-, дури и кога ќе почне физичкото злоставување, дури и тогаш ќе постои она што се нарекува сингуларитет и отпор, сеедно каде е манипулациското тежиште и сеедно колку дуелот во суштина е нерамноправен, и во двата смисла; повторувам, сметајте го ова како еден залажувачки нацрт- итинерер, како мешаница од траги, како еден пародичен хумор, како, најпосле, симулација на борба, бидејќи тие веќе почнуваат да млатат (синхроно, бидејќи индивидуализмот, пак, за нив, е најстрашното нешто и затоа повеќе ја преферираат снајперската безобличност и тој тип на потпис, егзекутирање од дистанца, речиси без џелат, сѐ во какофонија, метеж и хаос од удари), најдобар пример е проширувањето на кампањата против Сорос кој, сакал- не сакал, можеби неправедно и пренадуено но ете, тоа му го сторија наци-социјалистите од сите бои, од Будимпешта преку Загреб и Београд па сега и во Скопје - стана симбол на просветеност и цивилизираност, едно светленце надеж среде овие страшни ветрометини каде цели класи и нации исчезнуваат преку ноќ, среде целава оваа безнадежност. 6 Margina #15-16 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
- А, бре, така наистински, ако му се загледаш, тогаш ќе видиш дека има криви нозе.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ако не се измириме дотогаш, тој тогаш ќе се обиде да нè насрчи против себе за после да повика војска против нас.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И кога најпосле ќе прошетате со бавни чекори, подзастанувајќи пред секоја убавина за да можете да речете дека ја имате не само забележано и убаво разгледано туку го имате почувствувано и ефектот од сите тие откритија, дури тогаш ќе сфатите на кои убавини мислам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
— „Да бркаме работа сега, — си велеше таа во умот — па кога ќе си седниме слободни, тогаш ќе му се изнамилуам".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Не раскажувајте ми приказни, пробајте и тогаш ќе седнам да дебатирам со сите што поминуваат или поминале низ истото обележување.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Јас му реков дека врне, тој ми рече дека кај него не врне.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А мене вака ми сечи умот. Ако решат да ги иселат, тогаш ќе ги иселат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Да се склоневме пред волјата на Европа и четите или да се предадеа или да се оттргнеа во Бугарија, или барем да се направеа некои преговори со реформаторските држави, во кои просто можеше да се рече оти или ќе се оттргнат или ќе се предадат, но нека не го мачат Турците мирното население затоа што може некаде се имаат пушки, тогаш ќе настапеше во Македонија мирно време кога ќе се бараше од Турција да се воведат во полност реформите и да се оттеглат војските од Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
ЉУБА: Откаде да знам? Насликај ги, па тогаш ќе видам. 158 Margina #17-18 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И низ песни прескокнуваа цели епохи Од Самол па до наши дни Што има Македонците да се плеткаат Во подемот и пропаѓањата на сите империи Одвреме навреме во песната на Македонците Ќе им влеташе по некое клето Турче И тогаш ќе се сепнеа и ќе си речеа колку ќе се изрезилеја Ако го скокнеа времето на Отоманската империја Баш во тоа време се збрани сите македонски страдања Сите порази и загушени востанија Баш во тоа време на Македонците им се нанесоа најголемите неправдини И некако природно се прими што Отоманското царство Го урниса човек роден и учен во Македонија Природно беше што во тоа време Некои Македонци влегоа во Стамбол на бели коњи Иако беше сосема неприродно и уште понеправедно Што по по урнисувањето на Царската порта Македонија ја распарчија балканските орли И оттогаш наваму така распарчена се тетерави И во соништата за сите царштини Ја римски ја византиски ја турски биле Тадури и австро-унгарски И на Австро-унгарците Македонците им најдоа маана Да стасаше нивната царштина до Македонија И тука одамна ќе имаше филхармонии и универзитети А не само амами тек и чифте амами и секакви анови Одвреме навреме Македонците ќе запееја Под московски вечери Рабјинушка Калинка и такви песни Знаеја многу такви песни како да не знаеја И од порано беа начуле по некоја Ама особено научија да пеат по руски Откако се најдоа во црвеното царство Неоти знаеја како се најдоа во црвеното царство А отпосле дознаа дека баш во времето На црвениот император Јосиф Висарионович Сталин Се стави печат на старите делби на Македонија За сега Македонците севезден да се прашуваат Има ли во историјата печати што бледнеат Има ли печати на кои им истекува рокот на траење Ако има такви печати тогаш сетики ќе дојде денот Кога на најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Македонците ќе ја качат најубавата им мома Угул гола ќе ја седнат врз знамето со шеснаесеткракото сонце Префрлено наместо седло преку грбот На најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Во наизменичен патриотски кас и галоп Да го обиколи сиот свет И да ја разнесе насекаде славата и гордоста на Македонците Секако ќе има и такви кои ќе се противат на ова И ќе велат дека тоа ја навредува честа на Македонците И особено честа на Македонките А Македонките се рамноправни со Македонците Ако не од времето на Роза Луксембург Тогаш барем од времето на Валентина Терешкова Македонките уште пред да се родат знаат дека се рамноправни Македонците нека си мислат дека се порамноправни Впрочем какви и да се Македонците никогаш не се сложиле за ништо Па нема да се сложат ни за голата мома гордо јавната На најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Оти сите Македонци знаат дека жена гола ако видат Голема кавга ќе се роди во тие што ќе ја видат и сонуваат А во кавгаџиско настроение се заборават без исклучок Сите соништа од циклусот за пропаднатите империи.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Ако постои рајот во внатрешноста на историското време, тогаш ќе следат напорите да се забрза историјата, без оглед кој ќе ги поднесе последиците.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Некои нешта никогаш нема да можат да ти бидат јасни.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И тогаш ќе ја извикаше секретарката, ќе побараше кафе, само да се ослободи од таквото размислување.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јас тогаш ќе бидам бледа и студена, но ќе те почувствувам и ќе те разберам.) Ханка го заврши пишувањето на писмото со истите зборови како што го започна.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
И ловецот тогаш ќе ја крене пушката и ќе го застрела крмакот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Борис Калпак и другите ќе го убијат. Го мразат.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зад секој агол се изненадувањата на животот, непредвидливоста е најубавиот дел од секојдневието, можеби најубавото уште не сме го доживеале.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Парво треба да победиме. Кога ќе победиме, тогаш ќе имме само еден празник, празнико на пролетарјато.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ако ги молиш, си го јал стапот, братче, оти нив треба за жени да ги земеш, а и тогаш ќе ти даваат само по пола, ха-ха-ха...“, тој се подзасркна од сопствената шега.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Имаше вечери кога тие ќе стигнеа на местото на состанокот и мораа да се разминат без ниту еден знак, затоа што од зад аголот токму тогаш ќе се појавеше некоја патрола или некој хеликоптер ќе им забрчеше над главите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
3. Уште од првото сонување научив Дека доселениците всушност Натрапнички им влегуваат во соништата на староседелците И дека со несечените нокти им ги дупчат на староседелците Мешините полни со резервни соништа Па откако ќе ги обесонеа лесно им ја крадеа земјата И во древната абориџинска црвеница Садеа цели плантажи со нови соништа И тогаш јас разбрав дека има и престорени соништа Престорени и превоспитани соништа Оти првите доселеници беа дојдени по казна Како историска претходница на гулазите Само што нив тука немаше кој да ги тормози И севезден да ги потсетува дека се престапници испратени на издржување на казната Туку баш напротив престапниците почнаа Да ги тормозат староседелците и да им ги дупчат соништата Оттогаш коалите со сите расположиви средства Си ги вардат соништата од натрапници со несечени нокти И си го бранат вековното право На дваесетчасовен сон во едно деноноќие Оттогаш сите ги предупредуваме Да не остават на раат да си го досонуваме сонот И на секој еукалиптус закачуваме парола Кој сонува зло не мисли А се подразбира дека кој многу сонува Кога да е ќе го довстаса јавето И ќе окапе од визити на нервни доктори Па тогаш ќе си ги мериме соништата И ќе ја утврдуваме нивната историска тежина или леснина Тогаш сетики уште ќе има бумеранзи Оти историјата без вратки не ја бидува Што се покажа и во соништата од петокраки Макар што никому се уште не му е јасно Кој и како ќе им ги врати на Абориџините Старите продупчени соништа Оти никој се уште не измислил лепило За продупчени мешини со резерни соништа Штоако сега школски авиончиња Влечат на опашките натписи Sorry како што се влечат реклами за кока кола или нешто такво Sorry sorry ама се знае ли што досега се стори И ако сте љубители на рими знаете ли каков оган гори Во продупчените соништа на староседелците На кои денес лефтерно им велат Sorry Како кога некој не сакајќи да им ги згазнал стопалата Во турканиците пред влезот на Олимпискиот стадион во Сиднеј Или на пазарот близу пристаништето Ако се погодите таму на пазарен ден баш во сабота Како на секој пазар и овде под тезга се продаваат разни нешта Па можете да си купите разни збирки соништа Стари и нови соништа староседелски и дојденски соништа Од такви соништа се учи Дека ако нижиш бисери ќе плачеш Колку повеќе бисери во соништата толку повеќе солзи на јаве Од такви соништа се учи Дека ако најдеш алтани во твоите чевли Ќе отпатуваш надалеку дури до новиот и отаде новиот свет А пак ако таму во новиот ти свет Се бакнуваш на сон со некого уста со уста Ќе те фати ревма а богами и потешки болештини Ако си машко и ако се бакнуваш со машко уста со уста Баш како што се бакнуваше еден од наследниците на Ленин Пу пу скраја да е Џабе ти тогаш и соррѕ и се стори џабе ти и цела сурија нервни доктори.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Кај некои од овие букинисти порача неколку книги пред заминувањето со надеж дека бргу ќе се врати во Париз и тогаш ќе си ги земе порачаните книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога ќе научиш како се прескокнува, тогаш ќе можеш да простуваш.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Се колат брави, овци, јагниња, па некаде дури и крави, волови и се спремаат манџите за утрото, да бидат готови, оти тогаш ќе се стои од други поважни работи — пречекај испрати.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ајде, обувајте се, и да не ве лаже ѓаволот да бегате нешчо, оти дури тогаш ќе го омрсите вртомчето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Моето искачување, си помислив, сѐ уште не е сосема завршено и кога ќе заврши, тогаш ќе се направи потребната увеличена фотографија.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Штом стрелките дојдат до таа позиција на 5 часот и 17 минути, тогаш ќе рикне една снажна, народна, патриотска песна, која ќе говори за непокорот на овој народ, за сите херои родени и неродени кои газеле и ќе газат по оваа земја - продолжуваше Гаврил пред огледалото.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Ако е пак во добро расположение, ќе почне да бара низ фиоките и јас тогаш ќе го искористам моментот и убаво ќе разгледам што учи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Татко ми тогаш ќе прекинеше со читањето, ќе ги спуштеше очилата, но Чанга веќе го молеше да продолжи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ако му падне напамет наутро, тогаш ќе прошета по дворот, ќе го погледне домаќинството и повторно, на одмор.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Нели дури тогаш ќе можете да заклучите дека убавините секогаш ни се наоѓале при рака а останувале недофатливи. (Прекрасни светкави дреболии на нашите мечтаења?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога ова ќе го разбереш, тогаш ќе ја достигнеш највисоката доблест – самоодрекувањето.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Се разбира, и денеска е понеделник на морскиот брег пред куќата на Маркес во Картагена де Индиас, и денеска две петлиња се перчат и му плачат мајче на Хозе Буендија башка и се занесуваат дека петлињата што ќе се најдат на морскиот брег кога тогаш ќе станат галеби, гиздави и отмени, кои во даден момент нема да ја пропуштат приликата да му се посерат на немиената глава на Хозе Буендија.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
„Што мислите ќе биде ли среќата, среќа во чиста форма?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тогаш не ќе можеш да ми преречеш, ниту јас ќе можам да ти го доречам она што секогаш го бараше од мене, оти тогаш ќе биде доцна за сѐ.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Можеби некогаш другпат, кога мене ќе ми се пристори дека е време, можеби тогаш ќе ѝ раскажам за него.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Е па - тогаш ќе биде сликата “Момче со две топки” наместо “Момче со пет”...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
“Супер, тогаш ќе сме можеле да правиме mènage à trois.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но ако го споредиме српскиот шовинизам со бугарскиот национален индиферентизам и ги разгледаме од македонско, па и од општочовечко гледиште, тогаш ќе треба да признаеме дека српскиот шовинизам, како резултат на основно изучените народни интереси, стои многу повисоко, и многу погоре од бугарскиот национален индиферентизам, којшто е резултат на отсуство на секакво разбирање на бугарските државни интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тогаш ќе направиме најубава театарска претстава која ќе капе во сочните сокови на нашите тела.
„Чекајќи го ангелот“ од Милчо Мисоски (1991)
Од своја страна, нивните анализи покажале дека "Комунистичката партија е на мислење оти е пожелно - како што е веќе сугерирано од ГЕОРГИ ДИМИТРОВ - да се постигне договор со ТИТО во врска со Македонија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Друг пример: ако “Јас” се признае како она на што другите луѓе велат “ти” (ако самопризнанието се признае како последица на признавањето на други) тогаш ќе отпадне и разлаката на со-знание и при-знание: науката и уметноста ќе се гледаат како “политички дисциплини”.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
” Другпат кога ќе му дојдеше смртта, ќе ѝ речеше: “Имам долг пат за врвење...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тогашните моќници во светот, генералниот секретар на ООН Курт Валдхајм, Кисинџер и Громико, министри за надворешни работи на САД и СССР, беа во принцип согласни за среќна разврска.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Му треперат во орбитите...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Захарјади ли? Се разбира дека тој ни е учител, ама и водач и ... кога ќе се обединат сите пролетери, тогаш ќе нема народи, ќе нема држави и граници.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И тие тогаш ќе се плиснеа во една игрива група, која секогаш беше нешто цело за себе, а која знаеше напросто да се изгуби низ тие бучни улици, да се расплине низ нив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Ти само брани го, - ѝ одврати тато - па нека стане ни вода, ни киселина“, дури тогаш ќе го испуштиме од раце.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Мислеше дека тогаш ќе умре таму, дека ќе ја доживее истата судбина како и Учителот, презрен од своите, исплукан од подбуцнатата толпа, дека неговото земно тело, веќе измачено од претходните патешествија, ќе остане за навек во Светиот град.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
- И тоа може да биде добро - прифати Донски - тогаш ќе може да оди во предвремена инвалидска пензија.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
А ти ќе плачеш тивко без солзи во тебе, тогаш ќе сфатиш како боли душата на една жена....
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
И јас, тогаш ќе пречекорев кон тие луѓето со кучешки нозе и ќе му се свртев на тие ангелите, ќе им речев: „И овие ќе ги убијам.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Тогаш ќе се има можност да се види оти нашите интереси се така сплетени со нивните што со загубувањето на едните губат и другите, а сета полза од нашето непријателствување ја извлекуваат трети, ќе се рече, малите балкански држави.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Најмногу што може да биде тоа е – европска конференција; но таа конференција не може да се зафати порано од пролетта; и тоа тогаш ќе се зафати само ако востанието тогаш биде посилно од сегашното.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Велиш дека тогаш ќе го постелиш веленцето на кое ти израснале чедата и внуците...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Тогаш ќе видите како е распеан нашиот град! Догледање!
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тогаш ни рекоа бргу да слеземе долу во амбарите и збор да не пуштиме зашто англиски воени бродови се доближуваат, та ако слушнат врева, тогаш ќе почнат да нѐ бијат со топовите.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ќе се качеше во камионот од другата страна и тогаш ќе се одвезеа во големиот град по долгите улици сѐ додека не доаѓаа до местото од каде што отпочнуваа со работа.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Прекрасно е зезањето кога ќе го хипнотизираш попот и ќе му кажеш дека низ однос ќе достигне божествено соединување со Јагнето-Исус, а тогаш ќе му фрлиш покрај газот некоја стара, одвратна овца.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„Тогаш ќе бидам на диета, а ти ќе ми ги донесеш остатоците во кеса од ‘Le Bec Fin’.”
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Патилата тогаш ќе ви бидат попривлечни.“ Се сеќаваше на Никола и на мракот под неговото теме.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Од овој момент тој за мене веќе не постои и ништо не ме обврзува спрема него, бидејќи тој ја изневери борбата на народот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога ќе поминат сите загубени низ ситото на времето дури тогаш ќе може да се зборува за поединци и за нивните судбини!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе избришете се и тогаш ќе ви остане гола среќа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Па, како тогаш ќе го освоиме знамето?
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
И тогаш ќе те тера само на плачење. Или на пеење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас тогаш ќе дотрчав за да ја пикам главата внатре.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Но, кога ќе видам дека веќе нема смисол да продолжам и понатаму, а тоа секогаш се гледа во неа, во втората средба, тогаш ќе те пуштам.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И двајцата по првото искуство беа согласни дека ако продолжат, на секоја заемка османизам да ѝ го посветуваат истото време, тогаш ќе им бидат потребни години за да ја приведат работата кон својот крај.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беше здрав како дрен, срцето одлично му функционираше и имаше сон како сито доенче кое со најмирна совест си спие до следниот оброк.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Оти блажен е, среќен е оној кој ќе успее да ги спои светлината, бојата и музиката; блажен и среќен е оној што од папокот на жената љубена, од словото свое и од чашата вино ќе сотвори Едно, оти само тогаш ќе го најде, ќе го означи средето на светот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Како и да е, време е оџачарот да почне да слегува од својот покрив, оти сите велат дека Венеција кога тогаш ќе потоне.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
„Доктор Гете вели дека, ако лудилото го нарекува психоза, ако нас лудите нѐ нарекува пациенти, ако лудницава ја нарекува психијатриска клиника, ако нашите лудости и глупости ги нарекува симптоми, тогаш ќе се создаде дистанца меѓу него и нас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Да речам: колку е убаво река да тече сред град; да имаш плажа на дланка; ама не е убаво дека не нè оставаат да одиме на река; а кога бегаме велат дека сме непослушни и лоши деца; па и тоа да е точно, нека е така; кога ќе бидеме ние татковци, нема да им пречиме на нашите деца; ако сакаат, секој ден нека одат на Вардар; секако, тогаш ќе има убаво средена Градска плажа - со кабини за соблекување, со ситен песок за лежење, со киосци за сладолед - сè средено така што нашите деца нема да се плашат од витли; и сѐ така некакви штогодерии зборувавме, како што вели баба ми - ПАДНИСТАНИ.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Не знам,“ реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Знаеше дека кога- тогаш ќе се најде некој негов врсник што ќе ја отвори сликовницата.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Идејата за спасението и бесмртноста го порекнува трагичното, уверуваа философите и теолозите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Одговараат: јазикот на “мнозинството”. – На кое мнозинство? – Тогаш ќе се види.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Ухвати једног бугарског војника, вели капетан Мирковиќ, зароби го и тогаш ќе имам оправдување. Разлог.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дури тогаш ќе бидеш задоволна!... Ах!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Сето постоење е можеби само загатка што ќе биде одгатната кога постоењето, такво какво што ни е познато нам, ќе биде завршено, и тогаш ќе ја добие потполната смисла.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А види човек, легни о ендеко.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Бојан тогаш ќе ја погалеше по главата, ќе Ј дадеше залче, две леб и го продолжуваа патувањето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Татко тогаш ќе биде вратен од Цариград, во времето на падот на Отоманското Османското Царство и создавањето на нова Турција, во која со реформите на новиот творец на Република Турција Мустафа Кемал Ататурк, ќе биде означен значаен пробив на западните идеи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И така чекајќи полека ќе ми препукне душата како огномет... и ќе се распрсне дел по дел од мене... и ти не ќе можеш да ја најдеш... ќе те сеќаваат само минатите времиња... и ќе се научиш да се движиш по лизгава улица... по која и јас еднаш чекорев.. можеби тогаш ќе ти бидам најпотребна , но ќе ме нема...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Тогаш ќе дојдеше, ќе ја извадеше банкнотата од џеб, ќе ја измазнеше со движење кое покажуваше љубов и страдање истовремено, и ќе речеше: „Беше толку љубезен и ми помогна кога бев во невола, еве ти ги овие пет марки!“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
18. Додека се урнисуваа царствата како плочки за домино Со кои некои Македонци се залажуваа на стари години И се правеа дека ѓоа не знаат дека со секоја урната плочка домино Им се урива и дел од живеачката И дека живеачката всушност била партија домино Особено живеачката во транзиција во која луѓето се струполуваа И кога не беа љубители на домино Туку така се струполуваа и ничкосуваа Откако ќе ги дофатеше некоја од многуте агенции за глобална благосостојба Така демек досека се урнисуваа царствата како плочки за домино Се ничкосуваа и светските наслаги од темни кристали Секаде каде што ќе цапнеше Чарлс Дарвин Се распаѓаа кулите од темни кристали Колку што се смалуваа светските резерви од темни кристали Толку стануваше кристално јасно Дека преживувале и ќе преживуваат Само оние кои се во состојба да се прилагодат на средината И дека се изџвакани преживеани и надживеани прикаските За тоа дека билките и животинките ги создал Бог Макар што и век и половина после Дарвин остана навиката Некои тукушто испилени големци во Македонија и не само во Македонија Ептен да се извештат во техниката на прилагодувањето И најмногу да се прилагодат на крстењето во божјите храмови Па се крстеа ту со десна ту со лева рака Самите не си веруваа ама се прикажуваа како големци и големи богомолци И самите епитропи клисари попови владици Не им веруваа на големците дека се големи богомолци Ама катаден седеа со нив на големи софри Богохулие ќе беше да се рече какви големци такви великодостојници Но остана забележано во Транзицијата Дека со пари се прават и големи сојузи на лажните богомолци Парите дупчат и таму каде што и самиот Бог не може На Чарлс Дарвин му доаѓаше да стане од гроб Да земе еден бастум и да почне да им ги прави црвени газињата На големците кои се прикажуваа како големи богомолци И сакаа да си играат мајтап со Чарлс Дарвин Колку што беа поучени новите големци се правеа поголеми богомолци И неуко си се убедуваа дека ќе го вратат тркалото на историјата наназад Во тој случај секако ќе му го сменат и името на градот Дарвин Ене онаму на влезот во северозападна Австралија И којзнае во кој град тогаш ќе живеат коалите Макар што сите од родот на коалите знаеја Дека тоа ќе биде кога врба ќе роди грозје И дека е ограничен и кусовечен рокот на прилагодливоста На новите големци големобогомолци Од што произлегува дека Чарл Дарвин пред век и половина Воопшто и не помислувал на таква прилагодливост И на толку ненормално размножување на камелеоните од сите видови И на камелеонството како начин на мавтосување И на гласачите и на Бога При толку мавтосувачи не беше тешко Да воскреснат смачканите митологии И да се смачкаат нововековните митологии При толку мавтосувачи народот не можеше да види Дека веќе се спуштени капаците на агенциите за глобална благосостојба И дека продлабочувањето на нееднаквоста станува светски процес При толку мавтосувачи одвај некој ќе забележеше Дека добриот слуга бргу бргу станал зол господар А сите окоруваа очи кога ќе ги видеа европејките Во потрага по оргазам на далматинските плажи Колку пари толку оргазам си знаеја европејките Кој Господ ги донесе европејките и во нашите краишта И го преиначи нивниот лозунг та сега мнозина мува не ги лазе кога велат Колку пари толку удентитет Во агенциите за глобална благосостојба Се измислуваа и други лозунзи поретко црвени почесто зелени Измислувачите на лозунзи неа знаеја дека овошјето се јаде кога е зрело Ниту беа чуле дека секоја трева си бара редовно косење Измислувачите на лозунзи шиткаа вообразена историја на парче На Чарлс Дарвин често му се слошуваше Од големци големобогољубци и измислувачи на лозунзи И тогаш тој се смируваше така што ги гледаше полжавите Како си прават пошарени куќички И со време си се вардат од глобалното затоплување.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Треба да биде среќна пресреќна што воопшто играше во едно такво ремек дело каков што е нашиот филм!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мајка ми би зборувала на оваа тема „сто и една година” кога би ѝ дозволила, но одбегнува, зашто ја имам предупредено дека мразам да го употребува тој збор – пубертет, исто така мразам и описно да го употребува – „периодот во кој сум” и, воопшто, нема нешто што може толку да ме збесне и онерасположи како разговорите на таа тема.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се разбира ова беше грешка со трагични последици.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Додека тој пистаел-наратор дреме „обвиткан со својата горделивост дека изградив куќа, речиси, со свои раце и по своја кројка“, ќе почне да го боли „тишината, празнината и самотијата“,а тогаш ќе го напуштат и зборовите и ќе го „насели пустински песок, немост и глува тишина“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
А тогаш ќе е присутен и Еко, простете, професорот Никола.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ние тогаш ќе решиме што ќе правиме понатаму.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Да не остануваат сами зашто тогаш ќе почнуваат да мислат за работи кои се поврзуваат со создавањето на борбениот дух и нивната подготовка за идните победоносни борби.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кој ли конец во кое клопче тогаш ќе се смота?
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
ПОЦКО: Така де, така те сакам, кум Доцко!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Не знам зошто му е нему потребно да нема дистанца, ама нам ни е пријатно – кога некој од нас му е лут може и да му се развика, да го навредува, а доктор Гете не нѐ казнува за тоа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А тогаш ќе речев: „Е, па, сега ова морам да го средам”, и, секако, тоа и го правев.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Јани не одговори, ами ја продолжи прекината мисла: - А вие, кои ќе тргнете со скепарите и мистриите, тогаш ќе бидете антипартиски елементи затоа што ќе заборавите што рече другарот Захаријадис.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А, можеби и никогаш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тоа што треба да го знаеш, кога тогаш ќе го дознаеш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)