тогаш (прил.) - веќе (прил.)

Жалбена постапка до повисокиот, второстепен Апелационен суд – Скопје немаше, но спроведувањето на веќе правосилната и извршна пресуда, наместо доброволно, беше присилно т.е. беше извршено преку извршител (Б.Пљаков), согласно тогаш веќе новиот Закон за извршување (2005).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
3 Бидејќи тужениот работодавач не ги оспори пријавените побарувања на својот работник –  следуваше судскиот совет (во состав од судијката Л.Тодорова –  претседател и судиите- поротници Е.З.Тосева и А.Петрова – членови), по одржаното советување и гласање,4 во ноември 2007, да донесе позитивна пресуда врз основа на признание со којашто го усвои тужбеното барање на тужителот и го задолжи работодавачот – по основ на надомест на претрпена материјална штета – да му исплати: а) 16 неисплатени плати [за периодот од јули 2005 до октомври 2006] во единечен износ од 7.866 МКД – или вкупно, по овој основ, сума од 125.856 МКД (о. 2.065 ЕУР); и б) 16 неисплатени придонеси во ФПИОМ, за истиот период, во вкупен износ од 47.209 МКД (775 ЕУР).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тој вели дека уште веднаш помислил да напише книга, меѓутоа деловните обврски го спречувале во тоа сè до 1992.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
До тогаш веќе станала акутна потребата за коректив на погрешната претстава што за дрогата ја создадоа меинстрим медиумите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Она што би можеле да го сметаме како техничка некомпетенција, првиот теоретичар на американската авангарда, Јонас Мекас, го прогласува за интегрален дел од нив­ната естетика: „... дури и грешките како што се неострите кадри, камерата која се мрда, несигурните чекори и движења, преекспонираните и неекспонираните секвенци - сето тоа станува дел од новиот филмски речник, неразделна компонента на психолошката и визуелната реалност на модерниот човек”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Овој концепт нај­добро функционира токму во Ворхоловите филмови: кај него грешките идеално се вклопуваат во неговата тогаш веќе воспоставена естетика.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тогаш веќе не разбираш кој јаде, кој пие, кој игра... Сѐ се врти... Единствено се знае кој плаќа.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но тогаш веќе беше предоцна. Тој ќе ја изгуби ногата.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Овде можеме да го повикаме познатото Лаканово преобраќање на фразата на Достоевски - Ако Бог не постои, тогаш сè е дозволено во: ако Бог не постои, тогаш веќе ништо не е допуштено.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Бојана Тртин тогаш веќе беше славна и во Србија.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Јунакот доаѓа во големиот град - извесно станува збор за Мадрид, тогаш веќе пропаѓачката метропола на едно светско царство.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Додека бев лекар практичар, сега од тогаш веќе има поминато 35 години, ми беше задоволство да излекувам некоја хронична настинка, да лекувам овчи сипаници, да се забавувам со малите сипаници.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Потоа, штом ќе се решеше на првиот потег, другите доаѓаа ведаш по него и не се редеа едноподруго туку речиси се трупаа едноврздруго, а тогаш веќе Гого беше во светот на сликата и околониот свет стануваше една предвремено поставена рамка, која само му пречеше кога се судираше од неа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А зошто не и за тебе? Затоа што јас тогаш веќе ќе бидам мртов.”)
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тие, Алиловите потомци, раскажуваа дека додека едни од нивните одамнешни соплеменици работеле како аргати по чифлизите, други ковале српови, дупчеле решета, потковале коњи, трети, жените и децата, вражале и краделе по селата, тој, ли, некогаш убав и силен ковач, тогаш веќе остарен и ослепен, останувал во чергата, а со него, за да го чува, Шава, прекрасна и немирна девојка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Когнитивната наука, која исто така ги сместува причините за сексуалниот идентитет во нашите мозоци, а не во нашите општества, е привлечна на сличен начин бидејќи нуди физиолошки одговори на комплицираните општествени прашања. ‌Не се обидов да објаснам како некои машки геј-субјекти стануваат геј, туку се обидов да објаснам како геј-субјектите (или некои стрејт-субјекти) може постепено да се здобијат со геј-култура, во смисла на поврзување со културни предмети и облици – со бродвејски мјузикли, со стари куќи, со мелодрамата, со Џоан Крафорд, со изведбените уметности или со естетското совршенство, меѓу другото – на особени начини што им ги имплицираат и сексуалниот субјективитет и родовата ориентација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Психолозите и психоаналитичарите немаат да додадат ништо помудро на оваа тема од кој било друг, па затоа и теориите за третиот пол наеднаш се одново популарни: ако хомосексуалноста и хетеросексуалноста, всушност, ни се програмирани во телата, тогаш веќе нема што да откриваме од каде ни се ниту, пак, има што да изнаоѓаме левтерни објаснувања зошто некои поединци излегуваат стрејт, а други испаѓаат геј.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Згодно би било подробно да се знае како работи тој систем и како масовно ги произведува и ги распределува тие релативно нови марки на сексуалниот субјективитет – но, додека не дознаеме, бесцелно е да се шпекулира за процесот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И хомосексуалноста и хетеросексуалноста се артефакти на истиот општествено- сексуален систем, систем што во голема мера се совпаѓа со западниот модернитет, иако е систем што различно еволуирал за жените и за мажите.378
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И кога и тие не помогнаа, Атина побара да се употребат некои специјални бомби кои тогаш веќе беа стигнале во Грција, но Вашингтон не дозволи.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Отидов во зоолошка градина. До тогаш веќе носев замислено бебе.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Додека да падне ноќта, веќе го имав целиот расказ на четири касети и бев вон себе од радост.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Касетофонот те ослободува од страницата. Те ослободува од бирото.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од тогаш веќе со денови ги гледам Американките како ги отвораат устите во облик на буквата О и Американците како ги збрчкуваат челата во облик на буквата V.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Но, штом тој завојувач стане заменет со самиот идентитет, или, подобро, мојата сопствена (национална) слика ставена врз столбот на авторитетот обземајќи ме со својот поглед, тогаш веќе нема да смеам да имам било какво право да ја оспорувам“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Текстовите по истиот редослед по кој се наоѓаат во книгата настануваа во Амстердам, Middletown и New York од октомври 1991 до јуни 1992, двете писма како и овој крај кој служи како почеток - вметнати се во ракописот малку подоцна: во август истата година, но тогаш веќе во Загреб.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Јас тогаш веќе бев разведен со Роза.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Борко тогаш веќе бил важен во таа власт, но тој не ни дошол во Долнец да види што се случува, веројатно за да не му биде замерено дека брани кулаци.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Можеше да има малку подолги нозе, исто така подоцна заклучи авторот, но тогаш веќе беше предоцна за тоа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Но дури и до приватната доцентура морал доста да чека, и допрва во 1801, кога имал над триесет години, по препорака од својот пријател, тогаш веќе познатиот филозоф Шелинг, станал приватен доцент на универзитетот во Јена.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Па не знаеш тогаш веќе кај да го туриш! Се моча насекаде!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тој веќе мислеше на хелиумските!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Триесет и пет години однапред!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ако заведувањето игра на картата на претчувствување на она што во другиот останува вечно тајно за него самиот, на она што никогаш нема да го дознаам за него и што сепак ме влече како тајна, тогаш веќе не останува многу слободен простор за заведување, бидејќи денес другиот веќе нема многу тајни ни за самиот себе.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Тогаш веќе ќе нема душевно болни уметници и терористи. (Го зема Божо за рака. Го води до големо огледало.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)