Тогаш без никакви стеги можеме душата и мозокот слободно да ги пуштаме на „пасење“.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
„И тој сака торти без прелив.“ „Добро, тогаш без прелив. Довидување до утре.“ И таа тргна.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
- Тебе, скоте, во подрумот, - излудуваше, - во подрумот, арамијо! А ако се осмелите некако и го прашате што сте му украле, тој тогаш без збор ве загледува со еден таков страшен, ужасен поглед што е потежок од секоја казна.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Доближи ми се тогаш без страв, доближи се до најсвоето, до Мајка, оти ти си дел од мене, ти си единствено парче изделено од мојата утроба, од мојата душа, од моето срце, ти си мое дете.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)