тогаш (прил.) - се (зам.)

А кога татко ми ќе донесеше по некој домат или мајка ми ќе дочекаше да узрее од нејзината градина, тогаш се менуваше бојата на нашето постојано исто тесто.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тогаш се вознемирувам, но кријам, не покажувам пред него...“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Веќе беше почетокот на декември, ми се чини деветти, дури тогаш се појавија инженерите со исцртаниот план за водоводот и со сите технички пресметки.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Јас тогаш се завртев на сите страни и си реков ...ети велат дека има рај, веројатно ова е рајот зашто ние дојдовме од пеколот...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Друг таков не постои во Германија или, доколку се јави нешто слично, тогаш се вели дека тој е плагијат на келнскиот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но тогаш се појави Милан Бабиќ. Настапи како искусна медиска ѕвезда.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Орде, па и девојката по него, - почнаа да се смеат, и тој дури тогаш се сети и рече: - згрешив.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но тогаш се случи нешто за кое Пискулиев не можеше во истиот момент да стане свесен.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Пискулиев тогаш се сили да покаже што поблаговиден изглед, иако за него тоа не е ни потребно.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Дури тогаш се покажа женското суштество, што покрај дедо Иван ја обитаваше оваа куќа, единствената негова ќерка, веќе стара мома од близу четириесет години, мала и спечена, со добродушно и виновно усмевнато лице, малку дури поцрвенета, срамлива.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И штотуку наближам до Сена мојот поглед ја напушта земјата, ме напушта и мене и тргнува да плови меѓу ѕвездите... и нешто длабоко тогаш се вознемирува во мене: моето човечко битие, горе меѓу ѕвездите, го препознава својот древен дом, своето древно огниште, мојата роднинска постела...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Вистинските пирати отпосле дознале дека се изгубиле во жанрот - документарни филмови тогаш се снимаа само за славни научници и за разни светски, а не за бродски арамии со монокли на очите.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Откога дојдоа партизаните. Тогаш се пресели овде со синот. Се затвори меѓу ѕидовите, во одаите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И секогаш кога ќе грејне посилно сонцето, се токми таа да си побели во дворот на тревата, но не се решава.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Денко појде. Се изјази можеби едно два-три метри по карпата, со голем напор, и гребнатини по рацете, а тогаш се слизна и се струполи удолу.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А понекогаш му се случуваше да ја пробие ноќта, па место дома да појде право на работа; тогаш се заклучуваше во кабинетот и преспиваше облечен на каучот за пациенти, а сестрите го бранеа од нив под изговор дека докторот моментно е зафатен со неодложна научна работа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но тој тогаш се задржа подолго, и потоа, на излегување, се задржа за да им се восхитува на растенијата што беа посадени во саксии на терасата, и да сочувствува со неа поради лисните вошки кои ги напаѓаат цвеќињата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тогаш се сврти кон улицата и малку наведнат, со рацете во џебовите, почна да ги составува врвовите од кондурите.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Двајцата изјавија дека не го префе­рираат тој начин на однесување, но не можеа да не додадат дека им се чини дека другиот партнер го преферира.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Како тогаш се однесуваат на тој начин?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Полека да крка на спуза сѐ додека не се подигне кајмакот и кога просторијата ќе се наполни со мирис, тогаш се тргнува настрана, малку се остава да одмори од вриењето и полека се сипе во филџанот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тогаш се сети некоја од снаите и рече: - Отворете ги капаците, ширум отворете ги прозорците, отворете ги.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тогаш се прекрстив онака како што татко ми велеше, ко што ме советуваше, се прекрстив и изустив: „Господе Боже, ангелу што ми стоиш на десното рамо, чувару, Спасителу...спаси ме од рогатиот, од оној кој со Господа бил, а Господ аждер го престорил, наземи го испратил. Спаси ме, Боже, од сатанаил.“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ако се довериме на првата теорија, т.е. дека Бугарите и Србо-Хрватите се преселија на Балканскиот Полуостров како готови одделни целини, тогаш се поставува прашањето до каде се простираа тие народности во времето на преселувањето и дали сите дојдени бугарски Словени останаа и досега такви или некој дел од нив се посрбија?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Штом е така и штом образувањето на народноста е политичко-механички процес, тогаш се имаат сите нужни услови за одделување на Македонија во самостојна етнографска област: Македонците имаат општа татковина, последнава постепено со реформи се одделува во самостојна политичка целина, во неа има „неколку колца од јужнословенскиот јазичен синџир”, тие колца многу лесно се обединуваат со општото признавање на средното од нив за општо орудие во искажувањето на литературната реч за сите интелигентни луѓе во Македонија и за во книгите и во училиштата.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тогаш се случи. Зад некакви изглодани карпи со дамки се појавија двајца на чии лица претчувствував клунови и птичји очи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш се сетија дека не бев вечерал и дека најмалиот и најумниот син на царот Сонце и царицата Месечина живеел пред тисошти години.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пак како пред тоа беа глави на колови, загледани една во друга и сакаа да поговорат за таа земја, сеедно, за таа или за некоја друга.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Другите кисело се насмеаја над мојата згрченост.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мене ми се допаѓа дека од сите страни до неа се доградени соби и сопчиња, така што ако таа се погледне оддалеку, тогаш се гледаат само крововите, насадени еден на друг, што многу наликува на чинија наполнета со палачинки, или уште подобро, на габи, што растат на дрво.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Да, куќарката е сосема привлечна.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ја испуштив патната торба и се здрвив. Тогаш се отвори земјата и пред да ме голтне со ѓонот в раце и главата крената горе кон мајсторот, убаво слушнав женски глас и стигнав уште да ја замислам жената како со распуштени коси седи на масичката под препарираната мечкина глава и неопитно липа во првата вдовичка ноќ. okno.mk 79 80 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А оној тогаш се прочу. Раскажуваа дека напредувал.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше едно едвај забележливо вртење со главата во оној старец до него, Змејко дури тогаш се загледа во неговото лице.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Под високото млечно небо тогаш се зрачеше, зацарувајќи, со онаа заискрена топлина, што се плискаше од сите разискрени пори на небото.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дури тогаш се осети, заздишен. И тоа можеше да биде причина за да ги загуби, онакви воздушести и мирни.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Жените тогаш се собирале пред куќата на мајка му, влегувале внатре и молчејќи ја жалеле; тоа станувало оние денови, кога ќе се расчуело дека го носат врзан. Било заради кражба.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Кој ви треба, господине? - дури тогаш се охрабри.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И тука настанала кавга затоа што тие истите тогаш се појавиле со електричен шпорет, а сега мојата пријателка ги „обива“ галериите низ градот барајќи соодветна уметничка слика.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сезонски, така тогаш се нарекуваше аргатлукот по нивите, работеше од окопување на коренот, кастрење ластари, врзување... до берба на грозјето.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Божем да се бранел од комунистите, а всушност го направија кодош, па тој и тогаш се однесуваше кабадаиски.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Затоа кога избега Митра за него, дека го неќеа жителите на Потковицата, и дека го презираа и него и татка му, татка ѝ нејзин, Ангеле Ризески Козето, како умрена ја редеше, на цел глас.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но кога во почетокот на шеесетите години, тогаш се пуштија границите и едночудо наш народ замина на печалба во Европа и низ светот, дознале дека тоа не е така, дека земјата лежи напуштена и неизорана, а дека зградите се уриваат и нема кој да ги поправи, почнале да се подготвуваат за враќање.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тогаш се сетив на отец Висарион кога го бричеше војводата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вели: „Трагата на ѓаволот не му ја гледаш и пак по неа одиш“ , велеше Лазор Ночески и тогаш се сетив дека кај нас е центарот на светот и дека токму над нас седи господ и оттука управува со сѐ што е на земјата, а тоа го дознав уште на одење во Америка, оти колку повеќе се оддалечував од селото, толку повеќе се оддалечував од центарот на светот, дека секој чекор ме носи подалеку од господа, понакрај од земјата: кон работ нејзин, кон нејзината провалија и си мислев дека ако појдам уште потаму, ќе паднам и ќе паѓам,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И тогаш се сетив на Уља, јатрва ми. Ме зафати Стојна и, Уља ја изумив.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогаш се свртев и му се насмеав. Потоа се насмеа и Витомир. 74
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
кој знае да свири на гајда, прашува со полна уста јадење, и ние со очите го предаваме Флорина Богданоски и Флорин ја донесе гајдата и ја наду и војниците почнаа да ѕенѕаат со газот и тогаш се налути тој старшијата и од раце му ја дрпна гајдата на Флорина Богданоски и, гледај како се свири, му вели и ја дуе гајдата одново, му се црват образите, му се шират како и гајдата, и војниците стануваат, се фаќаат околу трпезите црквински, пијана работа, се фаќаат околу трпезите и после нѐ натераа и ние да играме, а тој свири, беше знаело мртвото, ако војник, беше знаело да свири и ние се фаќаме, било пишано да играме пред мртвите,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогаш се чу едно засркнато кашлање: кав, кав, ќув, кив, уф, црквата се одѕива, се тресе. Се затресе и народот. Се залелеа небаре закланцана вода.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И тогаш се сетив на писмото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И тогаш се сетив и на чавчињата мои. Ми падна жал и излегов надвор да се расплачам. 149
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Бугарските војници, околу Илија, дури тогаш се соземаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогаш се обеси на вратот од Сатурн, врескајќи како навистина да е луда.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Со циркуското камионче влезе во дворот на болницата и таму изведе чудесна претстава која траеше речиси три часа, во која затвореничките уживаа од терасата, со безобразни дофрлања и претерани овации.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тогаш се погледнуваме, Мари- Клод ја подигна главата за да ме погледне во очи; грчевито држејќи се за шипката од седиштето чувствувам дека јас и сум всушност она што таа го гледа, нешто толку бледо како и она што јас го гледам, бескрвното лице на Мари-Клод која ја стиска црвената чанта, која ќе го направи првото движење за станување додека возот веќе влегува во станицата Доменил.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тогаш се развива анксиозност како резултат на сексуалниот однос, којашто индивидуата се обидува да ја избегне токму на тој начин што станува неспособна за оргазам, импотентна, фригидна или апстинент.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тогаш се крена страшна паника. Родилката викна: „Дајте ми го моето дете!“
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
И така е: кога човекот станува библиотека, а библиотеките оживуваат низ призмата на личното искуство, тогаш се добива навистина грандиозно дело.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Особено затоа што него го води вешта прозаистичка рака и просветлен интелектуален ум.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Зошто тогаш се трудиш да ме измачуваш ? помисли Винстон со моментална горчина.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Повторно имаше бесни демонстрации, фигурите со ликот на Голдштајн беа спалувани, стотици постери на евразискиот војник беа искинати и фрлени во пламенот, а голем број продавници беа ограбени во безредието; тогаш се прошири глас дека шпиони управувааат со бомбите, со помош на радио бранови, и толпата ја запали куќата на една постара брачна двојка за која се сомневаше дека е од странско потекло, па двајцата умреа од задушување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тогаш се испостави дека рачката за вода е неизмиена и ќелијата со часови потоа одвратно смрдеше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Првпат тогаш се соблече гол во нејзино присуство.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Неговиот ум се колебаше кусо околу несигурниот датум на страницата, а тогаш се судри со новоговорниот збор „ двосмисла“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тогаш се покажа еден чамец за спасување полн со деца со еден хеликоптер што го надлетуваше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тогаш се случи уште нешто што ја зголеми вознемиреноста на калуѓерот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тогаш се слушна езанот од минарето на џамијата. Беше време за оглен намази и кајмакамот го прекина зборувањето со ибн Бајко, и со очи замаглени и отсутни, се струполи да се клања врз сеџадето што го одвитка и посла.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ибн Пајко тогаш се прибра и одвај чујно, рече: „Сак'н, вели пашо“. „Сак'н? Не си белки ти девлет душманлари?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кога спомна за заминување, тогаш се свестив. Рече дека ќе се спреми и, штом ќе биде готова, сака да замине.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
И тогаш се слушаше кучешка песна што ја водеше тоа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тогаш се проштава таа со својот роднина, за кого ѝ е жал и плаче, и му го фрла дарот на рамо, подарен од зетот, а девојките ја пеат песната: „Мила ми мила — таткова рода".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се разбира, тие тогаш се занимавале со сточарство, лов, пчеларство и по малку земјоделие.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тогаш се сетив. Чекај, мислев. Нема да спијам. ќе истражувам и ќе најдам.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Тогаш се досети една слоница, што живееше во еден соседен кафез.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Во истиот хируршки оддел постоеше еден човек на четириесет години, кој боледуваше од она што тогаш се нарекуваше myositis ossificans progressiva (fibro dysplasia ossificans), состојба во која мускулите се преобразуваат во коска. Тоа е многу ретка болест.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тој седеше во количка буквално без да даде знак од себе.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тогаш се јави Трајанка: - Јас ќе му проговорам, - рече таа и тргна надолу.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тогаш се замеша Трајанка: - Чичко, ако сакаш да знаеш, тој што е газда не си ги пасе воловите самиот!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Понекогаш удирајќи со чеканот го погодуваше ритамот на своето срце. Тогаш се добиваше најцврсто железо.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Тогаш се случи чудо. Напишав нешто што личеше на стих.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тогаш се отворија ќепенците од куќата и на прозорецот се појави бабата на Дора.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога написот ќе се издвои, потцрта, означи со црвен фломастер, ќе се стават извичници и прашалници, е тогаш се зголемува ефектот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Тие работат врз следниов принцип: ако дојде до испуштање на недозволено количество на материи - загадувачи или вишок топлина, тогаш се активира светлосен или звучен сигнал од 15 секунди.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во својата информација до СО2 тој нагласил дека Михајлов никогаш не бил во Италија или во Албанија, а доколку бил во Германија, таму останал само неколку дена.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
На 6 јануари 1941 година, истиот агент истакнал дека добил потврда на информацијата дека Михајлов бил во Полска од 1934 година па сè до германската окупација, а од тогаш се наоѓал во Унгарија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И тогаш се појавува недисциплината. И други работи.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мече дури тогаш се присети дека меѓу ископаните купишта земја крај каналот и на реката, виѓаваше многу корења испреплеткани во чуден сплет.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Дали нејзината вредност - како што смета Џон Барт - е во тоа што тој напишал „оригинални книжевни дела, чијашто имплицитна тема е тешкотијата, а можеби и непотребноста, на пишување оригинални книжевни дела“?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Де Ман ја отфрла филозофската компонента на неговата проза како можно објаснување за неговата оригиналност.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мислам дека Пол де Ман беше оној кој, пред било кој друг критичар, најмногу се доближи до некаков одговор.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во што тогаш се состои оригиналноста на Борхес?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Жената тогаш се сврте да го фати девојчето за раменици и да го повлече пред себе, но дури откако си го врати погледот кон фронтот се сети дека нешто здогледала.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Дури тогаш се сетив за нејзиното липање во чекалницата кај Подувкина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ си мислам дека тогаш се стори тоа. Ова со детето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И тогаш се сетив дека ја свират ,Елено моме".
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
дали тогаш се сети дека жената и детето му останаа во Албанија, не знам што се скрши толку за да стои само заделен, ко забошотен човек, го гледаме ние Радевски, а Апостол Макаровски ни покажува две кабини со врати на заклучување, одете вие во кабините, ни вели и едната ни ја дава мене и на Горачинов, а другата на Оливера Поточка и Манол Форевски, вие сте сепак брачни другари, вели,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тогаш се знаеше и кој кај ќе седне на трпезата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама тогаш се чу пушка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А тогаш се знаеше сѐ: кога се зајадува месо, кисело млеко и маштеница, кога полжави и коприви, грав или риба, а кога маслинки и жива манџа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тогаш се јавив на мајка ми. Ми рече дека, секако, уште пред неколку месеци патот ме водеше кон дома, и ете сега дошло времето да се случи тоа навистина.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тогаш се сетив кога ноншалантно, како на некој квиз си го заокружував Политичкиот смер на картонот од приватниот универзитет.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тогаш се појави новото дете. Ја носеше нивната топка.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Не знам што им раскажала, а чичко Лазо сè во мене гледа и како од мене да бара потврда за приказната.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Опаа, си помислив, Снеже има смислено ептен комплицирана приказна. Дури тогаш се збунив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)