тихо (прил.) - рече (гл.)

Тихо рече: „Гатанки не решувам а ти не напрегај се да ми ја прочиташ судбината од дланка.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тихо реков: - Слушај, Акиме. Остави ме да си одам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)