тивко (прил.) - со (предл.)

Ме следи во чекор, тивко со шепите. Како сенка.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Божем откриваше тајни што не треба никој да ги знае, говореше тивко со крајно поверлив призвук во гласот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)