Мајка ми, приклештена од блиското раѓање, го сети татковото излегување, но не можеше да стане за да го прати до порта, како и секогаш во заедничкиот живот, да му ја подари благата насмевка, како тивко искажување на надежта за неговото среќно враќање.
               
             
           
            
            
              „Времето на козите“
               од Луан Старова 
              (1993)