тивко (прил.) - прашува (гл.)

Не сакајќи да покаже страв пред неа, појде кон вратата; се сопна на триножецот, и застана, тивко прашувајќи кој е.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- А баба? А дедо? - тивко прашува Ѕвезда.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Не сакајќи да покаже страв пред неа, тргна кон вратата: се сопна на триножецот, и застана, тивко прашувајќи кој е.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Колку?” - тивко прашува Јомтов Јакоел, правен советник на еврејската општина.  „Тоа е потешкиот дел од решението.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Не сакаат ни да чујат за драхма помалку.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)