тивко (прил.) - започне (гл.)

Сега, најден крај оваа река без бранови што тече кон одреден крај, потсетувајќи на можниот крај на живо­тот, но со извишеното Кале за да потсетува дека надежта постои, татко ми со вообичаеното вкрстување на прстите кога имаше нешто значајно да ни каже, тивко започна: – Чеда мои, минаа три дни без Чанга и без козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)