тивко (прил.) - дише (гл.)

Тревките, цвеќињата и бубачките тивко дишеа а од нивниот здив воздухот се полнеше со прекрасни миризби.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Седете, лежете, мижете, тивко дишете, топлете се и молете се што повеќе снег да наврне.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)