тврдо (прил.) - и (сврз.)

Детето молчи, но мајка му спомага: - Мими, да си се сетела да му донесеш нешто, - вели таа божем благо прекорно, но испаѓа тврдо и смислувано.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој одеднаш наидува на нешто тврдо и своеглаво.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таа чекор по чекор ги освојува контурите на неговото скриено внатрешно лице.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тие покажаа кон соседната маса, кон налутениот кавалер на сувата блондина облечено тврдо и круто како во картон. „Знам“, се сети и се наведна. „Ништо полесно отколку да се опцуе еден мртовец.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
- Де, де, не радувај се толку! Некакви „овесари“ се! - тврдо и сериозно рече старецот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сега беше тврдо и роговите се скршени и веќе немаме за што да се гризиме.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Значи тесно ја ткае животот, си мисли, тесно и стишно, па затоа ткаеното е тврдо и цврсто, не налегнува на снагата, туку бара снагата да се прилагоди на ткаеното.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Врз танките сребрени конци блескаат бисери роса.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И пак нешто го стегна во градите, нешто тврдо и студено, стопоти, го жегна како болеж.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Беа секако под челични панцири; секирата се одбиваше со метален звук од нешто тврдо и непробојно.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Има такво нешто кај нашите борци: се дружат, залченце тврдо и отпушок делат, се бијат и се плашат еден за друг, но понекогаш во себе сакаат да ѝ се потсмевнат на туѓата неволја.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)