таму (прил.) - се (зам.)

А во другите социјалистички земји каде што сталинизмот остана и по исчезнувањето на Сталин, тој таму се изроди, се оплоди со домашните сеништа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Рацете над лактите му беа здебелени и нежни, нефатени од сонцето, бидејќи таму, во земјата од која доаѓаше, сега беше зима или, она што таму се нарекува, зима.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Босанката Анѓа, која во Париз дошла од Белград, каде што работела кај една учителка како домашна помошничка и таму се омажила, дошла овде пред шест години со своето осумгодишно дете, со надеж дека ќе си создаде подобар живот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И таму се празнува последниот ден на Сукот.  „Не те разбирам“, му вели Нина низ насмевка.  „Ништо не научивме од минатото.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Пред две години во неделникот Форвард читаше за војната што таму се води, особено потресен од суровите убиства што се случиле во планините.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во почетокот на август, читаше Соколе, таму се приредувал соколски слет. Тоа го фрли во тревога.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Таму се собираа буквално најразлични можни луѓе и богами „зрачеше”, беше интересно.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
- Каде го најдовте? - праша некој од луѓето. - На бачило, - одговори овчарот. - Знаевме дека таму се крие.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Потем сал туку се излежуваше по дома, си остана младоженец без невеста, едно време се пушти глас дека станал акробат и ноќум одел по жица како месечар, филистејците се такви, на спасителите им подаруваат осаменост, им го нудат и кошмарот на заминувањето од родната грутка – барем сега не се талка со месеци по морињата до Австралија и Нов Зеланд, а ако е до пустини и таму има пустини, но децата таму не чуле за прачки, не виделе дренки и шумски малини, децата таму се далдисани во компјутерски игри.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Ја остави прачката во долапот, како да потпевна прачка имам камен немам, па ја бакна мајка си в чело и цел ден и цела ноќ попусто чекаше да му подари солза радосница.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Сакам да кажам дека робијата е отмена работа, бидејќи човекот таму страда, зарем не, додека свеченоста во Неи е простачка работа, бидејќи човекот таму се весели. Таков е човечкиот живот.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Со закон се забрани пушењето по кафани, но никако не се донесе закон за пушење по штабови и канцеларии. Таму се пушеше увелико и без преседан. А богами и колена се разрануваа.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
На Ориентот наоѓаме декоративна загатка која таму се нарекува мандала. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 167
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Кога пилињата беа внатре заклучени, имаа навика да скокаат на первазот од прозорецот, но овој пат таму се случило тоа што Милан не го предвиде.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тренинзите и трките се одвиваа на еден рид близу градот, што сите го викавме Зајачки Рид, не затоа што таму имаше зајаци, туку затоа што ноќе таму се состануваа љубовни парови и водеа љубов по автомобили, на брзина.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
(Нешто слично ми се имаше случено само уште еднаш; имав слаба по математика, во втора година: Земанек ме тешеше, и ми даде една книга под наслов „Космос“, од Карл Сеган; таму се расправаше за нови, незнајни светови; се тврдеше дека секоја секунда изумираат милијарди и се создаваат уште толку нови светови; тогаш за првпат ми стана смешен проблемот што го имав со слабата по математика).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Уште од првиот ред таму се нагласи дека темата што ќе се изучува се однесува на тоа како мажите што веќе се геј се здобиваат со свесен идентитет, со заедничка култура, со одреден светоглед, со заедничко чувство за себството, со свест дека ѝ припаѓаат на посебна општествена група и со особени сензибилитет и субјективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога телото се движи или мирува, околу него како невидлива светлина го грее обвивката на неговата духовност – продолжи да зборува старецот. – Таму се наоѓаат сите негови доблести и негативности кои ја наградуваат неговата телесност.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Таму се наоѓаме, таму се договараме, таму создаваме или се подготвуваме за творечка пенетрација во светот на уметноста“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Сега тоа ја подигна опашката и од таму се стркалаа неколку ситни црни брбушки и паднаа на подот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И таму се множат некакви загрижени маски.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Му се стори таму се застојуваат повеќе.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Жедните очи на момчето ја голтаа виделината што гаснеше од прозорецот. Таму се збираше и се тискаше наоблаченост.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во нејзините очи набликнуваше влага и таму се ломеше малаксаниот сјај на месечината.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Таму се вее крваво знаме, на знаме пише: Смрт на фашисти.
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Таму се вели дека на предлог на потпретседателот Борко Угрин, владата носи одлука, двете министерства, за земјоделство и за градежништво, да го преземат изведувањето на веќе исцртаниот проект за изградба на акумулација Долнец со капацитет од 220.000.000 кубици вода.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Потоа, тој влегуваше во малата куќичка од штици веднаш до трансформаторот (јас еден ден бев таму и видов како изгледа тоа), се погледнуваше во огледалцето обесено на ѕидот, а потоа го вадеше шишето со ракија и го ставаше на малото тезге довлечкано од кај браната додека таму се градело. Тоа сега служеше како масичка.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Најпосле, Долнец му беше родно место, таму се родил.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Сега таму се чуваат кибритот и борината.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Од долното било надолу е долни крај. Таму се јаслите каде што се врзуваат добиците и во кои раѓаат жените повеќе машки деца, каде што на гредите спијат кокошките, а под јаслите — свињето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таму се фрлаат сите видови отпадоци; искинати опинци „опурчаци", непотребни кожинчиња, шутки од искршени грниња и бардаци — стомни и сѐ она што не е за брза употреба, но сѐ што би можело да се искористи во даден случај.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Колку повеќе ороспилаци толку повеќе релаксација и задоволство Пу пу скраја да е голем срам и бербат Макар што и ороспилакот таму се релативизирал Отшто бил многу широк и допирал многу однесувања и професии
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Стигнуваа абери и од другата страна на границата, од Албанија дека и таму се извишуваат нови насипи и хидроцентрали, како што некогаш му навестуваше Гури Порадеци на Татко.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Таму се слушаше само брмчењето на мувите и шушкањето на срповите што внимателно ги сечеа стеблата на житото.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А таму се сретна со несреќните врапчиња и се настрви на нив.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Си погрешил. Никогаш не сум патувала со брод. - Од таму се знаеме.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Ѓорѓевица слезе во келарот и од таму се врати, носејќи мала дрвена кутија.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Скриени се во трските и таму се бранат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Срамота! - подвикна пак и рече: - Нашите браќа таму се борат - крвават - тој покажа на кај Бела Вода – а таа Бела Вода - планината над Герман, а од таму, од Отешево како на дланка се гледа и Лунѕер и Врба - Јани покажа на широко отворената дланка - како да ги имаш на дланка, така се гледаат...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Значајно место одвоив и за заедничкото летување со родителите на Црното Море во Варна, за кое тие рекоа дека им е „прв, втор, десетти и последен пат во животот“, а јас воопшто не се согласував со нив, зашто ние со Бреза таму се чувствувавме како да сме деца на најбогатиот човек на светот: сè што ќе посакавме добивавме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Перса си отиде прво во кујната, долго од таму се слушаше тропот на чинии, а после скрцаа вратите и сѐ се смири.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
За чудо, беше пратена во Монополот и таму се најде како работи на лентата за сортирање дури и пред да се појави таму Вангел на Борис Биџов.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)