таму (прил.) - има (гл.)

Тие, со потполно право, велеа: Ubi remedium, ibi ius – Каде има тужба, [само] таму има право!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А продажбите најмногу ги правев преку Цариград, оти таму имав и свои луѓе што ме спомагаа со збор или со дело.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Што требаше јас да носам кај Ризван-бег? Таму имаше сѐ, беговска куќа, еден сарај жолтееше како сонце.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Додека тие таму имаат коитус со разни, за нив туѓи персони, јас го носам мојот тросед на рамо и замислувам, во 90% од случаите, една иста личност со огромни цицки.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Таму, само таму има мир, заклучува тој уморно.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Таму има премногу работа, а бројот на населението од интерес за неговиот домен таму е најголем, додека традициите, според тоа и критичните врски со останатото население, најдлабоки.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Газевме фатени за раце, да не би да нè занесе удолу, каде што копаат песок. Таму има витли.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Потем сал туку се излежуваше по дома, си остана младоженец без невеста, едно време се пушти глас дека станал акробат и ноќум одел по жица како месечар, филистејците се такви, на спасителите им подаруваат осаменост, им го нудат и кошмарот на заминувањето од родната грутка – барем сега не се талка со месеци по морињата до Австралија и Нов Зеланд, а ако е до пустини и таму има пустини, но децата таму не чуле за прачки, не виделе дренки и шумски малини, децата таму се далдисани во компјутерски игри.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Ја остави прачката во долапот, како да потпевна прачка имам камен немам, па ја бакна мајка си в чело и цел ден и цела ноќ попусто чекаше да му подари солза радосница.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
А законот у парламент тешко дека ќе помине пошо и таму има еден куп педофили.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Е сега и таму имало многу интересни фетиши на кои можеш многу пари да фатиш.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
И таму имаше сомневања и денунцијации.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И таму имаше отпори да му се признае кадиската диплома.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но, таму имаше и неколку интересни карактери кои успеваа да ги анимираат своите студенти со живописноста на сопственото животно искуство - а зарем уметноста не е искуство (на руски зборот искуство значи уметност).
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
- А таму има и малини. Јаготки, малини - избирај!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Било снег до појас. Дошле откај Огражден, минале покрај Дуковските колиби, како да знаеле дека таму има секогаш сè за јадење.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тој мислеше дека внатрешноста е влажна и мувлосана, но таму имаше отвори за врати, како оној низ кој мина тој, на тесните страни, лево и десно, струи воздух, како и снопови светлина влегуваа низ тие отвори.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Пред некои куќи земјата беше растурена за да се направи основа за идните тревници, таму имаше многу малку посадени дрвја и грмушки, и детски играчки - велосипетчиња со три тркала, црвени или зелени вагончиња за играње и кофички за песок.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тренинзите и трките се одвиваа на еден рид близу градот, што сите го викавме Зајачки Рид, не затоа што таму имаше зајаци, туку затоа што ноќе таму се состануваа љубовни парови и водеа љубов по автомобили, на брзина.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А таму имаше што да се види: куќичка со црвен покрив, алишта - бели, црвени, жолти, - прострени да се сушат, крави и теле на една ливада, високи електрични столбови и жици оптегнати од еден до друг...
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ене, таму има едно многу убаво средено кафуле...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Им велеа дека ги има во Поградец, во Корча и во Билишта зашто таму има православни цркви.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Оние за чиј престој плаќале нивните роднини, работеа едноставни работи – везеа, шиеја, плетеа, правеа таписерии, а во машкиот дел – правеа вештачко цвеќе од хартија и фигурички од дрво.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа бабата, или дедото, станува, и вели: „Да одиме…“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ќеркичата повремено погледнува во правецот во кој гледа Криста, знае дека таму има нешто што го гледа само мајка ѝ , нешто што тие не можат да го видат, но го претпоставуваат, го чувствуваат тоа нешто во кое таа е загледана, и кое ја проголтува.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Освен што доктор Гете ја сметаше работата за лек, таа беше и начин да се наполни касата на Гнездо, затоа што таму имаше многу луѓе за кои никој не плаќал.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Православјето во Македонија сега до толку е искривоколчено што и не може да станува збор за една православна црква, – сега таму има 3 цркви, но не православни, а: грчка, бугарска и српска.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Па таму има цело поколение што се развивало, растело и учело на бугарски; ќе прифати ли сега тоа да се мачи на нов јазик?”
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И сфати дека носталгијата што сè почесто ја мачи е потребата повторно да го вкуси токму тоа чувство – вториот прв бакнеж, навестување без форсирање, божји знак дека таму има цел еден свет што полека почнува да ѝ се отвора, природен, совршено погоден само за нејзината форма.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Таму има веќе неколку остатоци од претходно пушените цигари.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Таму имаше и писатели, таму имаше и поети.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Еден си измисли писмо што се чита во огледало, друг се заљуби во гуска и сакаше да ја доведе во општината на венчавање, третиот од конзерва си направи медал “За освојување на кренатата ледина”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Што има подготвување, само облека, таму има сѐ, убедливо возврати Рада која беше решила уште вечер да го состави писмото за тета, а потоа нека одлучи судбината.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А таму имаше само нечиста матност и тешка реа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Добро, седнуваме онаму во паркот. Таму има јавна чешма каде што ќе можеме да се освежиме и да се одмориме.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Можеби пее во хор, и таму има баритони.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Едни таму виделе жена, која била млада, угул гола и која се покривала само со косата, црна како капинка, други, пак, велат дека таму имало еден ливод, кој личел на светец, со брадулче, но телото му било долго, голо, обрастено само со мов, со опашка, дебело и без нозе.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Светлината што џарка од нивните дворни пенџериња, сите еднакви, еднакво мали и поредени едно подруго во долга и права низа од Северна Порта до Западна се растопува во светлината на месечината, па одвај, одвај да може да се рече дека таму има пенџериња и дека тие светат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кај што бегаат тие, вели, таму има и други војници.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги бркаме, така, арапите низ полето и тогаш некој рече: - Да се вратиме, луѓе, оти таму има и други војници.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Таја таму има учено и соработувано со некои од нејзините учители и колеги.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Цвета таму имаше први братучеди, а мене тие ми паѓаа втори братучеди.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога дуваа силни ветрови одев во гостинската соба. Таму имаше вградено огниште кое никогаш за ништо не служеше, горе имаше кандило за украс, ќибрит, свеќа, една ламба и тоа беше сѐ, а долу немаше ништо поголемо послано, само рогозини, озгора ткаени килимчиња и секаде наоколу наредени ткаени перници полни слама.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Татко му на Мане ми рече: Сакам и јас да дојдам, како ќе одиш сама? Малку се насмеав.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Се подготвивме за Кавадарци. Таму имаше автобус секој ден наутро.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Таму има дупка. Ако ништо друго, барем убаво го исплашив.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таму имаше многу луѓе изнаседнати насекаде по каменети плочи на подот, и други луѓе, густо стуткани заедно на металните клупи, речиси еден врз друг.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таму има подмитување, протекција и рекетарство од секаков вид, има хомосексуалност и проституција, таму има дури и забранет алкохол правен од компири.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И кога таму има некого, и кога нема: и кога е ден за продавање на новите запленети, и кога не е: и кога има такви нови, и кога нема.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Од тремот внатрешни скали водат до горниот кат и таму има пак трем со две соби, лево и десно.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Вистина е дека јас отидов на местото да видам дали навистина таму има коски како што тврдел Симон.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Кога стигнавме таму имаше многу, многу луѓе.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Таму имавме куќи, градини, плодно и рамно поле, бел леб една педа!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Трифун со сигурен глас, како на возрасен Таму е градот, таму има и кафани!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И реакцијата на моите сестри можам само да ја претпоставам оти тие доаѓаа од богатата рамница и од богатото село и од убавата куќа во улицата Лазо Колишевски број 10 во која се спиеше во чисто варосани и големи одаи на дрвени кревети, а знаеја и тоа дека таму имав кревет во кој сам сум спиел и една одајка од неколку квадрати со рустикална маса над која сум ги правел првите белешки од мојот Дневник, а и некои експерименти од физика и хемија.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Се знае: каде лази мариовска и полска вошка, таму има аир, а од оние суртуцине: плетварци, оровчани, крстечани, деништави, небрежани и други пограѓанети селани можат само Долзите, Зојчевци и Даут да се користат по нешто, и тоа слаба работа, од некоја басмичка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Не сме од Солун, ама таму имаме рода, многу блиска рода!“
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Таму...“ гласот и трепереше. „Таму има некого.“ Германецот ја пушти и се сврте.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Каја слободно се вивна во воздухот, потоа слета наблизу , во една градината, но, таму имаше само неколку мали цвеќиња, речиси исушени.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Е, таму има отвор, нешто како оџак што води од пештерата до врвот...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Таму имаше многу овошни дрвја.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Насетуваше дека таму има нешто. Беше подготвен да се соочи со тоа.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Е- е- е-ј, таму имаме определено место од Паркови и зеленило.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Таму имаме вработени некогашни родители, па ќе им речеме - Во криза сме, помогнете, билките да растат, да создаваат убава средина и за учениците, и за вработените.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Па во VII б веќе сум запишан“ рече Влатко, „таму имало празно место, некој се отпишал“, се ракува со сите и седна помеѓу Филип и Жарко.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Таму има една дупка, мислам има пајаци, би се фатиле на мамка - сиџимска со восок.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Шо вели? - Вели дека Детроит е негов град, дека таму е роден, дека таму има куќа и дека му живее фамилијата...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И таму има потреба од девојка која знае да става вендузи...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кракатау: Ах, да, пардон. Читајте го господинот По, Трифолио, Пат на месечината, таму имате цела рецептура за празнење...
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
И шатки и канадски гуски и нуркачи, сите ги растегаат своите слогови долж попладнето, обесувајќи ги покрај нејзиното лице како новогодишни декорации.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Секогаш на сите им кажувам дека таму има силно влијание.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бебето се вика Недела или Понекогаш и таа чувствува колку е тешко и како едноставно би можело да ⥊ падне од рацете.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа не би можело да помине кај американците што читаат научна фантастика, затоа што или не знаат кој е Бароуз или веднаш стануваат непријателски настроени... тој ја пронајде научната фантастика од педесеттите и ја искористи како отворач за конзерви на општествените вратови...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А таму има толку многу птици, неверојатно црвени дебели врапци, златки жолти како кредата во четврто одделение кога доби петка и учителката ⥊ дозволи да го напише на табла списокот на правописни правила за цела седмица.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тие никогаш не разбраа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ајде да одиме понатаму. Ене, таму имало ограда.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
И таму имало и една каца млеко оставено да скисне за биење.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Наместо човек таму имаше само една икона што изгледаше како да е направена од злато.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Погледна во портата што се отвораше, подзастанувајќи како да е дојден да го пречека оној што оттаму ќе излезе и, истовремено, сеќавајќи се на песната „Таму кајшто има високи балкони, таму има, убави кокони“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Да, тука е, само треба да се излезе од тука и од ва долната страна, од кај реката, од задната страна на ѕидот, таму има направено две удајки!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Таму има љубовница.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таму има и некакви буриња. Има и празни сандаци. И тенеќии.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А таму имаше што да се види: куќичка со црвен покрив, алишта - бели, црвени, жолти, - прострени да се сушат, крави и теле на една ливада, високи електрични столбови и жици оптегнати од еден до друг... А зад сето тоа - рид!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А таму имало океан... - ... огромен океан, Индискиот... - ... и прекрасни песочни плажи... – дополнив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Со големи бранови – се насмеа тој – а тебе ти беше криво што тие се капеле, а ти не? - Да, по малку.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)