така (прил.) - се (зам.)

Така се започнува со попис на козите; со тоа ќе биде означен процесот на трансформација на селаните во граѓани.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Како што се делеше храната од меѓународната помош, со специјални купони, точкици, така се делеше и порцијата страв што ја добиваа луѓето со порцијата млеко.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Да, да“, рече Пере, „арондација, така се кажа“. „Ти кажувам“, продолжи тој, “ што зборуваат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Седеше затворен, поправо заклучен во собата, со клучот одвнатре, божем така се создавала големата уметност, додека децата како мачиња цивкаа и молеа да го видат, како родител.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тој за миг помолча, а потоа рече: „Ти си сакал да ја продадеш“, рече. „Така се слушна“, повтори.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ацо и Веселин, така се викаа, ги фрлиле на печалба, малата печалба и сиромашниот селски живот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Диме, така се викаше младиот монтер од Неготино.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Чинам: Ме лекува. чешма Истечува ли, Ромори ли, Или Така Се прераскажувам Себеси? ластовица Прелета Небаре Воздишка. октомври. утро.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Алекса не се изненади, а Петко излезе веднаш по Бајракот и Ѓура та и тој назорум тргна по последниов на пет шеесет чекори.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така се образува четата на Коле Каранџулов, во која попаднаа и нашите пријатели Крсте Шаќир и Јован Ѓуров и поодија со него дури да го најдат својот војвода Толе Паша и да тргнат со него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овој марифет и Бегот им го препорача на селаните, но не зеде и не земаше веќе учество во селските работи, сметајќи се за виновен и компромитиран и молејќи ги да го остават малку понастрана и за нивно добро, бидејќи и Турците не ќе гледаат со добро око на него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Нешто ќе те прашам, бабо Право да ми кажиш...
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Барем така се правдаше Ѓуро кога се врати по востанието.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така се викаше русата мрежичанка, на која Толе ѝ го предложи своето пријателство.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога Петко (така се викаше селанецот во новите алишта) го виде самиот Ѓуро јасно му стана дека го погодил местото каде да ги бара „дивите“ в град.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Со еден збор, јузбашијата почувствува едно гостопримство, та неговата свест не му дозволи да ја пренесе Бахтијаровата наредба за терор на војниците, ами напротив, им заповеда да се држат човечки додека и рајата така се држи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мајка му на Ташко сѐ така се насмевнуваше, ни мавна со рака, си го гушна бебето и се тргна од прозорецот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Во животот неколкупати сум играл шах и сум бил искористуван пион, но во последно време решив да бидам само набљудувач од страна и воајерски да посматрам. Така се осеќам послободно.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
„Значи дирекцијата на дрводелската задруга се клава ад акта! Така се вика фирмата кога ќе пропадне?“, прашав. „Точно така. Ад акта“, одговори Боге од Бањи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како мајстор за мртовечки ковчези ме одредија кога ненадејно му се претстави на Господа газда Спиро.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„А што да напишам сега на тенеќето?“ прашав. „Стокми нешто што не боде очи“, ме посоветува Боге од Бањи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За моја среќа или несреќа патот за Штип и за Криви Дол го затвори германската војска што се повлекуваше од Грција.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Така се чувствуваат курвите после секс; како ништо да не било“, си помислив.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Како филозоф кој е воден од интересот за умот и за вистината би одговорил на Вашето прашање, дека е така бидејќи текстовите по мое мислење така егзистираат и така се читливи.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Доколку е примена пораката, човекот ќе почувствува: повратната реакција исто така се чувствува.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Кој ни беше крив?... Таа вечер една жена - така се расчу – полуде...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Можеби и не ја забележал промената, или само така се преправа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Колку си ја сакала самотијата сестра Ангелина, колку си ја почитувала немоста и безответноста, мирисот и тишината во храмот, црната одежда и својата ангелска бестелесност (самата така се чувствувала), толку не ги сакала натрапниците, накинџурените, раскокотени и разголени визитарки и визитари кои, најчесто, не доаѓале на духовно поклонение во манастирската светост, туку да им помине времето.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Додека чекорев натаму, замислував како Густав лежи на креветот по мозочниот удар, лежи во бессознание, а Клара седи крај него, знае дека тој заминува, и првпат го гледа не како свој брат и заштитник туку како свое дете, се обидува да го разбуди од она што не е сон и од што никогаш нема да се поврати, му зборува и тоа веќе не е гласот на сестра која го моли да ја заштити од мајка им, тоа е сега глас на мајка која се обидува да го утеши своето дете во неговата нема болка, тоа е глас на мајка различен од гласот на нивната мајка, глас со кој Клара се обидува да го увери дека сѐ ќе биде добро, дека ова ќе мине, заборавајќи дека така се обидува да се разувери самата себе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И тогаш се слушна завивањето на Макс, растегнато и болно, како тажаленка на месечина.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа беше во ноќница, по влечки, и додека така се мафташе меѓу нив двајцата, од нејзините џебови испаѓаа коњчиња, цветови и ангелчиња од дрво.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А потоа, кога дознава за загинувањето на двата најстари од малите Густави, нема да може ни себеси да се разувери.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Човекот се менува во времето и во пространството: исто така се менува и неговиот јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие знаат оти во тој говор вистина се имаат особини општи со бугарскиот јазик, но исто така се имаат и особини општи со српскиот јазик, па и такви што се немаат ни во српскиот ни во бугарскиот јазик, а им се својствени само на македонските наречја.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Истовремено, Бодуен-де-Куртене му беше еден од менторите на Мисиркова при изработката и одбраната на дипломската работа (1902), а исто така се залагаше тој да биде оставен на постдипломски студии на Петербуршкиот универзитет.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Србите можат да затрубат дека Македонците се Срби, штом не се Бугари, зашто така се викале до турското доаѓање на Балканскиот Полуостров.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Така станале имињата Србин и Хрват народни од племенски, така се присоединиле механички кон нивните носители соседните племиња со своите наречја и составиле со нив еден народ, постепено асимилирајќи се со своите покорувачи или присоединувачи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Наспроти тоа еден од другите гости веднаш истапи со свој коментар, „но исто така се вели - далеку од очите, далеку од срцето“. okno.mk 93
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Другар ми Ице (така се викаше пола Гевгелија, зашто другата половина беше женска популација) ми донесе бланко уверение и разгледница „Успомен из Џевџелије“, со сите знаменитости од тој град, меѓу кои, како најголем хотел „Југо“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ден на забранет сообраќај Како Пепелашка во Париз, која двапати во еден ден беше на „дворот“ - ете така се чувствуваше оваа малава, што качена на штикли од најмногу сантиметри, сепак, е мала, со срце ’ко зрно од афион, опиено, токму како од него.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ќе припукам, а трнот сѐ така се ниша и се занесува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе ми стане грев, и ќе му речам, зошто така се ништиш? Зошто еднаш не ме послушаш?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А може вистина се вратил војводата. Така се чу.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така се испраќаме со Григора Бакалот. И со Левтерија. 143
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така се шанташе во одењето. Ќе се надвисне над мене и ќе рече: - Бравос, синко!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така се влечкаме надолу, се дргастиме. Слегуваме и се бориме со Капинка низ шумата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога стариот се врати на ранчот на зајдисонце, го најде Сем Галовеј како лежи на креветчето, налегнат на купче од ќебиња и волнени торби, и како ја штима гитарата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И други неволји исто така се струполија на неговите раменици.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Панично ја влечеа даската, не сфаќајќи дека така се враќаме назад. Пробав да ги смирам.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Како се облекуваш, значи така се чувствуваш.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Нејзините инспиративни текови се поврзани со уметничкото облагородување на говорот, на приказната, кои, исто така се наврзуваат на една подалечна и подлабока 6 7 Димитар Митрев: „Критики и огледи“, Мисла, Скоије - 1969. стр. 105.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Беше тоа прекрасно парче, навистина. Пергамент -хартија, така се викаше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мајка му седеше спроти него и исто така се смееше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Почна да станува навистина горд на своето тело и да се надева повремено дека и неговото лице исто така се враќа кон нормалата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Партискиот интелектуалец знае во кој правец треба да бидат преуредени неговите сеќавања; тој, според тоа, знае дека ја изигрува стварноста; но применувајќи ја двомислата, тој исто така се уверува себеси дека стварноста не е повредена.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мислите што идат се во брзината на движењето на рацете и на нозете: така се скориваат и така се движат, со брзината на другите делови од телото.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Така се исполнило пророштвото - И МЕЃУ ГРЕШНИЦИ ГО СТАВИЈА...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ете сега, потстисни го за гркланчето и готово е како 'рскавец. Никој нема да те види. Ќе кажиш: така се роди — и ај ми со здравје.“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Така се договорија: попот да зборува за сите, а тие да потврдуваат или да откажуваат кога ќе ги праша нешто султанот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Вие му песна пеете, вие го с песна жалите - така се сите раѓате и така си умирате!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Најстариот брат, откако го заврши средното техничко училиште, хидроградба, веднаш се вработи, а потоа и другиот брат, кој заврши средно ветеринарско училиште, исто така се вработи во една ветеринарна амбуланта, во едно поголемо село во Западна Македонија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Така се калеше Мајкината самота.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Овој огранок на едно од шесте најголеми семејства во Албанија (барем така се веруваше во семејната легенда), по престојот во Влора, на крајот ќе се најде во Тирана, обединето но без Мајка, која ќе следи друг пат на судбината, мажена кај Сул-Старови, кај друго големо семејство на Албанија, во крајезерскиот Поградец...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Како што заспа, така се најде на некој отворен, недефиниран простор, во една колку парадоксална толку и апсурдна ситуација.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Третиот беше згодно место да се потанцува, ако така се чувствуваш.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ако не заминеш, брате, тогаш Мајка нека биде меѓу двете семејства. Така се согласија.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Така се правело во Илинденското востание, така и сега се препорачува - одговори мајка му.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Брго-брго, Силјан и тој така се обишол и се сторил штрк и пак човек.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Мојот Тим се настрвил на едно дете. Сврдел, чинам дека така се викаше.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Сум ја видел каква е кога така се однесува.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Сврдле вели ... тој вели: за да ја добиеш борбата мораш да изнајдеш начин како да ги изненадиш луѓето. Така се добива.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Наводно, се зборува дека, ако ги вратат децата, нема да одат да копаат ровови и да градат бункери... Така се зборува...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Дете си, Кире, а тие што те облекле во овие алишта се луди! - викна тој. - Луди се!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Така се потхранува суетата, а суетата, за некои жени, ако не за сите, е поважна од сѐ.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
АРСО: Тоа така се вели зборот само, инаку чорбаџиите ги јадат пилињата и прасињата, а сиромасите — опинците.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
(Ја клава во устата, ја запалува со својата и му ја подава на Теодос.) Еве, ти куме, завиткана и запалена!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Мурџо ги покрива забите, лесно скокнува до Пела, се погалува околу неа и си заминува на кај својата куќичка. Бате Дончо, зошто така се пулевте со Мурџо?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Како стана, така се поткрена и пружината на креветот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Којзнае дали беа чесни, ама така се кажуваа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Многупати, под фереџето, се криеја мажи и така се извлекуваа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Така се врати и татко.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Така се простив со убавата Софија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Којзнае... Може така се умира.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не те лажам, велам, јас така се смеам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И лезбејките така се бараат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Така се зарече – додека си жив – благодатите што ти ги истура животот, односно Добре, најдобриот човек на светот, да им ги подаруваш на други! – одговорија елените во хор.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Ѝ носат, и не носат - сѐ така се расправаа, најнакрај Мими сепак попушти и мама Злата ѝ ги обу чорапчињата и сандалките, напоменувајќи: - Да знаеш, ова е вака само денес - затоа што ти е прв ден!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Дедо Геро си знаел оти тој ќе му се врати да му се одмазди и така се одметнал.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ако ви се случило некогаш да сте избегале од дома и првата ноќ да ве затече сред опустени бавчи, каде што шумот на ветерот ви се причинува како сподавен викот од многу гласови, ќе разберете зашто на Мечета – така се викаше тој – сега му тупка срцето како на врапче затворено в клетка.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Така се возеа околу пол час.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Добро за добро, добро со добро, така се гради среќа и мир.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Тула по тула, тула врз тула така се ѕида високиот ѕид.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Капка по капка, капка по капка така се вири и најдлабок вир.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Така се движи светот и во него векува човек, така било од секогаш и така ќе е довек.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Чекор по чекор, чекор по чекор така се врви и најдолг друм.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Зрно по зрно, зрно по зрно така се збира пченица рид.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Бевме неколку девојчиња, измесивме баници но со лој.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Не се јадеа ако не се жешки, но потоа ставивме и урда, па така се почувствувавме како да сме дома.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)