Секогаш така играле. Ќарот или загубата биле симболични колку да остане привлечна играта.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Капетанот почна да игра нешто како чочек: - Ги познавате ли Душанка и Јованка? Ете, јас со нив така играв. И почна да се смее.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
По цел ден така игравме, а рацете не ни беа миени.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)