тажно (прил.) - и (сврз.)

Застанува дедо Иван тажно и гледа. Тој гледа дека е најпаметно да земе сега да ги искорне половината, но како да го стори тоа кога ќе му се смеат луѓето.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Заедничкото на јаничарите и језуитите им беше тоа што и едните и другите исчезнуваа толку тажно и во мрак, без зрак слава и признание, жртвувани за подемот и величината на Султанот и Папата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Иако ова може да звучи драматично, сепак не е крај на светот: едновремено е тажно и среќно, одвратно и привлечно.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
По цел пат да ми е и благо и тажно и лесно и мачно, небаре на гладно срце да сум сркала мед од диво улиште.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)