Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

(...) Парадоксално е што во време на современиот промискуитет диктиран од демографскиот пораст, тој физички живот на телото го има сѐ помалку.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Мислам дека моќта на телото не е толку во неговото смислено делување - тука лесно можеме да го сфатиме како орудие на духот приклонето кон волјата - колку во неговиот еротски живот, во трпењето, т.е. во неговата способност да перципира, реципира, да им се прилагодува и да инкорпорира други тела.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Подоцна ништо не сакала да јаде, сѐ помалку јадела, понеколку трошки леб јадела дневно,за да не им биде товар на нив.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Таа е свикната на овој мебел. Во овој салон е израсната, во него созреа, тука деноноќно вежбаше, дури и сега во него создава музика, додуша сѐ помалку своја, сѐ повеќе туѓа.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Последица од нужноста дека треба сѐ повеќе да се мисли во бројки, а сѐ помалку во слики, е бегството на историската свест пред онаа формалната.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Секоја вечер под дискретната светлина на електричните фенери сѐ поубаво се гледа дека луѓето сѐ помалку гледаат слики и фрески, а сѐ повеќе висат пред огледала, поради што сѐ повеќе и расте бројот на огледалата во Венеција, барабар со бројот на самобендисаните.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Во ноќта на музеите во Венеција веќе одамна никој не се запишува во правливите книги на впечатоци, како што во ноќта на вештерките никој не евоцира спомени за средбите лично со Данте на најдлабокото дно од пеколот неподносливи турканици, сека ноќ си ги обесуваат гласните жици на ченгели шиткачите на сувенири од муранско стакло, обетки, белегзии, приврзоци, порцулански чаши со слики на Свети Марко или на гондолиери кои ионака во последно време повеќе се сликаат отшто нема доволно јапонци за прошетки низ Канал Гранде, сентиментале.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Службениците по установите сѐ помалку го слушаа, неговите врсници по парковските клупи беа сѐ поздодевни, градските улици стануваа сѐ подолги за изодување.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Нејзините домашни сѐ помалку ѝ беа од помош; старите старееја, а браќата и сестрите ги зафати бранот на градскиот успех па си ја гледаа работата и живеачката.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Гринавеј (за тоа има сѐ помалку двоумења) веројатно е апсолутен филмски гениј („чудовиште негде меѓу Шекспир, Франс Халс и Кјубрик“, како што вели Вулкански), но, од друга страна, Гринавеј оди толку далеку во своите субверзивни игри што веќе немате тло. 56 Margina #8-9 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Работниците сѐ помалку можат да се потпрат на протестите и штрајковите како најдоминантни форми на изразување на нивното незадоволство.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Како што со текот на годините предметот еволуираше, така сѐ помалку се занимаваше со иницијацијата на возрасните, па стана пососредоточен на геј- акултурацијата што почнува во раното детство, без свесното учество на потесното семејство и спротиводно од очекувањата на општеството.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Можеме да започнеме со насловите во весниците, со жалопојските во уводниците и во контакт- емисиите: дека нашиот едукативен систем се распаѓа; дека нашите студенти се сѐ помалку способни да ги читаат и разбираат зададените текстови; дека tag-line комуникациите, од некои наречени “bite speak”, ги уништи последните остатоци од дискурс во нашиот јавен и политички живот и од инстант- докторите и медиумските консултанти направи наши нови шамани; дека додека комуникациската империја се бореше за глобална хегемонија, издаваштвото падна под власта на „нултото салдо“, и дека ерата на „моќни трендови“ е пред нас; дека фондовите за уметност се кратат на сите страни, додека самата уметност изгледа преживува длабока криза на безначајност - и така натаму.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Сѐ помалку и помалку луѓе ќе бидат способни да комуницираат со ремек-делата на литературата и идеите. Џојс, Вулф, Џејмс и останатите ќе останат непрочитани.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Се смета дека нашите студенти се сѐ помалку способни да ги изведуваат старите ритуали - читање, или анализирање, или пишување со цел и јаснотија. Кој може да ги обвини?

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Потплакуваат Жаклина, Марија и Марина, Валентина и Маријан и Џони и Виктор... Сѐ помалку ги има внучињата со име Кире, Крсте, Трајанка, Петранка, Трајче, Велика, Севда, Флоринка, Цвета, Душанка...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Сѐ гореше, но се браневме макар што секој ден ни се стеснуваше просторот и бевме сѐ помалку...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Следните неколку месеци Марина доаѓаше уште попедантно облечена и исчешлана во училиштето, но, со сѐ помалку научени уроци и порасеана на часовите.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Неговите судови се, разбирливо, честопати нагласено претерани и еднострани (прашање е дали младината навистина така сама од себе разбира дека составен дел на културните пораки се и претерувањето и шокантноста), а и покрај тоа бројните податоци што ги наведува се мошне важни за расправата за ефектите на популарната култура: “Според податоците на ревијата American Demograph- ics, помладите возрасни се полиберални од своите родители - вклучувајќи ги и припадниците на бејби-боом генерацијата, од којашто произлегува поголемиот дел од денешните новинари на централните медии.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Популарната култура наводно претставува најголема закана за општеството; меѓу другото е наводно виновна за тоа што младината сѐ помалку чита и станува сѐ поглупава.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Можеби младината е навистина глупава, но не до толку да ги употребува оние медии што тврдат дека најинтересните работи во нивниот живот се глупави и опасни. Katz повеќепати докажал дека е сигурен апологет на популарната култура.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Не ги повторуваше оние зборови за заминувањето, ама по тоа како ги премолчуваше, знаев дека чека да се остварат.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Оттогаш сѐ помалку зборуваше. Молчеше онака како што молчат луѓето кои чекаат нешто, со некаква напрегнатост.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

За предвидувањето Гледам на Телма некоја пејачка се откажала од пушење, со методата на Ѓорги Филев, и отидов зашто желба имам, а пари за цигари сѐ помалку.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Но постепено се ослободуваше и сѐ помалку грешеше и сѐ послободно се вртеше.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Тивко исчезнуваа, се обезвреднуваа, сѐ помалку имаше нејзини верни приврзаници, зајакнуваа центрифугалните националистички сили, се поткопуваа темелите на земјата која во биполарната епоха ја одржуваше рамнотежата меѓу источниот, комунистички свет, со разнишаните позиции на Советскиот Сојуз и неговата сателитска заедница, како и евро-атланската заедница.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Тие официјално и не се есапеа, но морално беа тука, готови да служат на мисијата по нејзиното објективно завршување.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Беа тоа луѓе од посебен сој, целосно предадени до крајот на животот на универзалната дипломатијата, која ги трансцендираше националните граници и ограничувања, понесени од некаков идеал, кој сѐ помалку станува разбирлив во овие времиња, далеку од секаква материјална компензација или некаков друг профит!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ние сѐ помалку го живееме животот, а сѐ повеќе живееме во приказни кои треба да го надополнат празното.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Секоја година, сѐ помалку и помалку зборови, а опсегот на свеста секогаш малку помал.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Сѐ помалку ќе ѝ веруваме на една така ограничувачка технологија.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Сѐ помалку веруваше дека работите ќе тргнат на подобро.