Па, сепак, и покрај силното препотување, и покрај тоа што сѐ му се сплетка и измеша во главата, и покрај госпоштината со каква тој по прв пат се сретна и се уплаши од неа, реши да остане упорен и да ги прекори.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
На оној на Вуди Ален сигурно е обратно. Search Tips Иван еднаш пребаруваше на Гугл сликички од змејови, и сѐ му излегуваа некои што не ги бендисуваше.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
Сѐ му е едно. Настапува часот на примиреност.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Сит е, облечен, сѐ му е токму и не знае што е тоа грижа.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Бидејќи нервозен од неизвесноста, сѐ му се чинеше дека сега ако стане ќе види нешто интересно отаде на Долги Рид. Не стана, макар колку тоа да го копкаше.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Останал неподвижен и со раширени раце и уште повеќе сличен на црн крст. сигурен дека сѐ му припаѓа во таа ноќ пред големата утрешна битка во која над него ќе стојат други со поголем чин и попризнанена војничка мудрост, офицерот тогаш ошол да го земе коњот да го попжвлече за узда кон себе, да им ја открие на војниците својата љубов кон животните или, просто, да им ја покаже умешноста на скротувањето. И го сторил тоа.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Сѐ му се чинеше - ибн Пајко нешто таи, се преправа, му бега некако, му се измолкнува, реди само убави зборови, а друго мисли.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
25. ГРЕОТА Е ДА ЛАЖЕШ, СРАМОТА Е ДА СЕ ЛАЖЕШ - таков грешник и бесрамник бидува артистот кога ќе игра ролја на некој гасподин важен кому што на овој свет сѐ му е и јасно и чисто...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
На Грива татка го пресретиле арамиите и сѐ му зеле.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Го погледнувам јас: здрав е, сѐ има на него и сѐ му е убаво. 24
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)