Размислувајќи за овие недоречености, Филип Д. на крајот сепак оцени, (а оваа оценка подоцна прерасна во заклучок) дека е сосема прифатливо настаните од овој вид да бидат најавувани, подготвувани и водени токму на ваков начин.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Оттаму и онаа одлука што веројатно ја имам донесено: да почнам да ги бројам деновите!
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Веројатно е сосема прифатлив човек со својот смешен манир поради кој не е ништо полош.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Тој воопшто не те познава” потстана, дојде до неа и почна да ѝ ја мазни косата.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Ова негово гледање на случајов, као и на ставот што произлегува од ваквото гледање на настанов, за мене е сосема прифатлив.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Како метафора во една песна звучеше сосема прифатливо - и стариот писател ме погледна со многу попријатна насмевка од онаа што ја среќавав на страниците на неговите книги, но сепак, перчето тага во очите беше нагласено.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Ми беше сосема прифатлива помислата дека не сум во состојба којзнае што да преземам, па затоа и одлучив сè да заборавам и веднаш да се зафатам со воспоставувањето ред во минувањето на времето.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Сепак, завршниот дел од неговите разјаснувања звучеше сосема прифатливо: „Јана, нашиот млад пријател можел и да згреши.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)