сосема (прил.) - мртов (прид.)

Устата ми е вкочанета, јазикот сосема мртов, а јас упорно се обидувам да ги забодам забите во долната усна, како да е тоа нешто што морам да го правам.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Потполно сум предаден на звукот и го чувствувам ритамот како ми струи низ целото тело, од рамениците, до колковите, па до прстите и јас се движам, се вртам.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Устата ми е сосема мртва, но ги затворам очите и жешки облаци се дотркалуваат од задниот дел на главата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Среќавам пријател кој слави роденден. Седнуваме на кожната софа и шмркаме по некоја црта.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
А и труповите како да не се сосема мртви.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)