Бледо, испреплашено и без шинел, наместо кај Каролина Ивановна, тоа си дошло дома, се довлечкало некако до својата соба и ја минало ноќта сосема во хаос, така што следното утро за време на појадокот ќерката отворено му кажала: „Денеска си сосема блед, тате“.
               
             
           
            
            
              „Црни овци“
               од Катица Ќулавкова 
              (2012)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  „Ти си нѐ гледал?“, праша стрештено. Луција беше сосема бледа; ме изненади кога побара цигара; ѝ дадов; таа запали.
               
             
           
            
            
              „Папокот на светот“
               од Венко Андоновски 
              (2000)