А, за секоја евентуалија, за нечитачите, на тезгата ќе изложам грицкалици за нокти за нервозни гризачи, камен за распукани петици, жилети за очајници и фластери за оние што по сечење вени стануваат пишман, па, ако пишаниот збор случајно не им се допаѓа и оние од инспекторатот при министерствата за разни и безобразни, како и за сѐ и за ништо, може ќе бендисаат некое сино пенкалце или запалка со која ќе оди резервоар со плин за полнење за штедливи, со моето отпечатено име со златни букви на него, како кандидат за – ништо и за никаде!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Ова е мерка на предострожност за да случајно не се џитнеш од дваесети спрат кога ќе те отпуштат од работа.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Се плаши да отвори прозор за да Фјодор случајно не одлета над стреите Келнски и да не се насука на врвот на Келнската катедрала каде што живее малиот но недопирлив бог на рационалноста и мајсторството, кој е многу кавжлив и терсене иако има долга бела брада како Дедо Мраз.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Тогаш како балон нежно го враќа во постелата.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Каков скандал може да пукне ако живиот модел, во секој поглед, фасцинантна жена, би реагирала (со право) дека е повредена од романот.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
ТАА е списание за тинејџери, со своја јасно одредена концепција, па местото на Прокопиев ни случајно не му е во ТАА.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)