случајно (прил.) - во (предл.)

Тој седеше малку одделен од девојката и како да се силеше да остане буден, за да не ја докосне случајно во тресењето на возот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Не бев случајно во Ардените, ниту пак случајно овде ме донесе мојот земјак Христов.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И за сето време, за да не се посомнева некој случајно во стварноста на која се однесуваа опширните Голдштајнови празни фрази, зад неговата глава на телекранот маршираа бескрајни колони на Евразиската армија - колона по колона цврсти мажи со безизразни азијатски лица, кои испливуваа на површината од екранот и исчезнуваа, за да бидат заменети од други, сосем слични.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И не случајно во француската химна, која била прогласена за национална на 14 јули 1972 година се влезени четири стиха кои се повторуваат.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Набрзо по неговата смрт во FMK се појави David Zack кој пристигна од Канада, случајно во своето обиколување на Европа заталкувајќи во Унгарија.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Дојде сестра ми да ме посети. Излеговме и случајно во кафулето се собравме убава стара клапа луѓе.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Понекогаш кога го чуваше дадилката, секој работен ден од 9-16, божем случајно во плеерот ставаше некој од филмовите што неговите љубоморно ги складираа во пластично пакување и си гледаа на само.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Јас бев во токму такво расположение кога случајно во кафеаната „Солун“ не најдовме на кафе со Сврделот и со Трифуна Мијакот – Баџата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тие, помагајќи на друг, ако некогаш се најдат случајно во таква ситуација, си помагаат на самите себе.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ама нели ништо не е случајно во овој толку предвидлив свет, па лидерот се беше заплеткал во хартијата за да биде поблизу доведен до пораката која беше клучот на нивното преживување како засебен ентитет.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
И реков: "Огнено Гулева, сандакот не е за тебе, а мерката е земена на видено”.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Да не сме згрешиле случајно во мерката; или нејзините врснички и смртта ја користат за да се прикажат млади девојчиња, случајно затечени од смртта?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Јас му верував на другарот Ѓурчин.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Затоа и да слушнев случајно во тие денови приказна за тоа дека нешто сомнително се случило онаа вечер кога престојувавме во куќата под Сина Скала, решително ќе ја отфрлев.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
(Cixous) Kristine Stilles убедливо ги спореди општествените и законски реакции на Destruction in Art Symposium (DIAS) одржан во Лондон (настапуваа Nitsch, Muhl и Brus) со оние за конференцијата Dialectics of Liberation која исто така во Лондон, десет месеци подоцна, ја организираа R.D. Laing i David Cooper (сосема случајно во времето на судењето на организаторите на DIAS: Gustav Metzger i John Sharkey): Текстуалната и излагачка егзегеза на учесниците на The Dialectics of Liberation не претставуваше никаква закана бидејќи им беше потчинета на неодредените, сентиментално идеалистички термини на ослободувањето, а таа терминологија соодветствува на авторитарниот, апстрактен, ограничен, одваган и остензивно објективен kTMd на академскиот дискурс.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Феминистичките писателки како Luc Irigaray и Helne Cixous повикуваат на авторизација на автобиографското односно субјективното: „Испишете се себеси. Вашето тело мора да се чуе.“
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Го скрши излогот? - се изненади таа. - Те виде некој?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Имаш парченца стакло! Да не бувна случајно во некој излог? - Го ослободував добитокот - признав.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тврдењево го потпирам врз основа на сликата што ја видов случајно во предновогодишниот сон, кога случајно од памучниот замок се раскрили брла снежна врата.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Брат ми веќе не излегуваше да прошета со мене, ниту пак играше надвор со своите врсници, затоа што им беа поминати годините на игрите; неговите пријатели понекогаш доаѓаа во неговото сопче, а кога тој излегуваше да посети некого од нив, мама доаѓаше кај мене и велеше: “Денес е убав ден,” ги поттурнуваше завесите и го пушташе сонцето да влезе во собата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа знаеше, не само по тоа што наутро при неа во кујната почнав да доаѓам дури откако ќе слушнев дека брат ми заминува во гимназијата, а се повлекував во спалната што ја делев со моите сестри пред тој да се врати дома, туку и по тоа како се менуваше мојот лик кога брат ми и јас ќе се погодевме случајно во иста соба, како си ги избегнувавме погледите, како ни се менуваше дишењето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во на се вселив сосем случајно во јуни таа година кога еден мој пријател, а само пријател тоа може да го направи, откако доби поголем стан преку жена му, едноставно ми овозможи да се вселам со тоа што ми го даде клучот а меѓу нас падна договор сето тоа да остане некако настрана од ушите на злобниците.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)