Тој како да доби крила: никакви пајачини од минатото не му го замаглуваа повеќе хоризонтот. Слободно чекореше. Победа!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
„Тоа е Белуш“ - си помисли Бојан. - „Сигурно не ме заборавил!“ и слободно чекореше кон колибата, иако оздола, откај трлото кучињата настрвено тргнаа кон него.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Пријателе, да кренеме чаши: не сме слаби, ни малодушни...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)