скромно (прил.) - и (сврз.)

Како што живеев, така сакам и да умрам - скромно и чесно, докрај верен на себеси - сакав да бидам и да останам една целосна личност.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Не оти немало што да се јаде. Имало. Но, како снаа, морала да се однесува скромно и да не биде прва што ќе земе, а за тоа време членовите на големата фамилија, па уште и комшии, момоци и чираци, го довршувале јадењето.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)