силно (прил.) - и (сврз.)

Првпат така силно и, како што се чинеше, првпат среќно.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Денеска одненадеж силно и тревожно зачукаа камбаните.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
— Тегни де, што си се затресол? — го прекори Шаќир.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се возбуди силно и во себе си помисли: „ситна работа — сламка, од која зависи еден живот“. Долго се мисли.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Јас су Толе Паша арамиата. Да не се вате некој за пусат оти загинате сете! — викна Толе силно и застана да командува: — Станете сете простум и рацете горе!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Срцето му затропа силно и рипна на нозе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јас знаев дека Партијата полека но сигурно целосно го обзема, и знаев низ кои фази поминува тој, оти јас тие фази ги имав веќе изминато: трансот при донесувањето на колективните одлуки, силните емоции во толпата, чувството дека припаѓаш на нешто многу силно и важно, дека правиш прометејски чекори за твојот народ; Земанек, поради Партијата не ме виде мене, Луција, жена од крв и месо, како што јас, поради Партијата не успеав да го видам Јан Лудвик.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Личното име - кралевско, како на големиот Тостој, татковото – како да сум од семето на генијалниот страстник, а ова презиме, дјевушка, го носеше оној таинствен поет за кого Пушкин рекол оти мислел, но и чувствувал силно и длабоко. Слично на мене, зар не?“.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Те сакам татковино,таква каква што си, со сета убост и твоите маани, и сите догорчиња во срцето збрани распламтеа силно и ко да ми зборат...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Колку повеќе се будеше, сѐ поодредено разбираше дека она одвратното и навредливото е токму тоа што постои, а она што го прекина овој смел глас е така полнолико гордо, силно и младо и сета негова намачена душа жедува за она што веќе не постои и што престанало да биде живот и се претворило во некаква оддалечена светлина а без која е тескобно и мрачно.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Арсо, кој од почетокот отуѓено ги слушаше зборовите на Глигор, со интерес се загледа во него, во тоа енергично лице со широки вилици, со опнати цврсти мускули, со испечена од пустинското сонце кожа на вратот, во неговата темна кадрава коса, во јаките гради коишто силно и власно се подигнуваа како да се стремеа да го наполнат просторот на ќелијата и да искочат надвор од неа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Веруваа, се надеваа дека Атанас, по исплакувањето на Молитвена Вода, ќе си дојде дома и ќе каже што го натерало толку силно и толку жалоито живи да ги оплакува.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ме примамува толку силно и несвесно ме тера да размислувам само за него.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Часовникот како да претчувствувал дека нешто ќе се случи со него, та затоа цела ноќ така силно и возбудено чукаше простувајќи се и од куќата и од своето работење.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Татко ми ме носеше в раце и плачев толку силно и клоцав со нозете што еден човек му викна на татко ми: Лазо, зошто детето не го остави дома, само го мачиш!
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Првото вдишување на нејзиниот мирис предизвика во него некакво сеќавање што не можеше да го лоцира, но беше силно и вознемирувачко.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Силно и чудесно единство до кое луѓето сигурно нема никогаш да стигнат.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Светеше силно и топло во темната и студена ноќ.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Том чувствуваше дека срцето му чука силно и отсечно, а тлото беше вжештено под нивните боси стапала.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Се обиде да вреска и можеше да вреска силно и високо и остро во собата, како мозокот да му истечува, десното око и десното уво како да му ги отсекуваат, беше слеп и глув, сиот оган и ужас, сиот паника и сиот смрт.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Везачките писнуваат силно и почнуваат да бегаат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Чувства кои мислев дека не постојат, а сега секој миг живеам за да ти покажувам колку силно и искрено можам да сакам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во тоа задоцнетo лето те засакав со вистинска и голема љубов, облечена во фасцинантен долг фустан од црвена свила.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Дино скокна од креветот и во темницата почна нешто да вика.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Телото ми се вкочани, но тоа не го запре да ги пикне рацете под мојата ноќница и да почне силно и бавно да ме фаќа, штипе и гребе по бутовите, стомакот и градите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Мајка уште ми кажуваше дека во ноќта кога сме ја минувале со стариот семеен чун невидливата граница на самото Езеро, таа толку силно и длабоко се молела во себе што Бог сигурно одговорил на нашите молитви и ние спасоносно сме стигнале на другиот брег.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сонцето се извиши високо над Беласица, припечувајќи силно и заливајќи им ги лицата со пот.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Мече весело стана, го погледа со гордост своето дело и наеднаш му текна да го испроба: од долниот отвор му сипа вода до половина, по тоа го стави чамовото дрвце во цевката, го притисна силно и тенка, остра струјка вода блисна далеку нагоре.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Скокна силно и се најде сред бујната зелена трева.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)