Зборот што најмногу го очекувавме, Татко тивко го изговори: - Остануваме! Остануваме! Силно одекнуваше во нашите души.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Водата што течеше од чешмата во бањата капеше како под некоја шифрирана Морзеова азбука, постојано едномерно и многу силно одекнуваше како да ми капнува на главата и секоја капка заболува и го лади местото каде што ќе се лизне.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)