А потоа, по малку белина, со сосема поинаков ракопис, стоеја развлечени букви; сигурно биле запишани кога почувствувала како полека тоне во нешто што наликува на сон: „Биди цврста, како и секогаш“.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Го оставив писмото на перницата. Поминав со раката по косата на Цецилија, по нејзината долга црна коса, ја распослав на перницата, преку листовите хартија на кои беше испишано писмото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Слушајќи го како ми се исповеда низ главата ми проструи мислата “сигурно бил во несреќен брак па сега е разведен”…
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Сега многу добро можам да го сфатам оној младич, што не можел да стори ништо друго, освен да си го врзе чкрапецот од својата пушка за палецот од ногата и да повлече, сигурно бил во многу борби, тој младич, а сигурно многу сонувал за животот, сигурно многу повеќе од мене, кога можел да постапи така, но сите тие борби, од кои што испливал жив.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Ама не му се придружил на отпорот! Сигурно бил на страната на фашизмот!
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Но тука не виде змија. Тогаш тоа сигурно била жива змија.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Ако била во Грција, велам, сигурно била и во Македонија?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)