сигурно (прил.) - бев (гл.)

Неколку кози што беа околу него, имаа широко, мазно лице, испуштаа гласови како луѓе. Тие сигурно беа луѓе...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Чанга го немаше. Сигурно беше исчезнал со козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сигурно беа отидени на годишен одмор во Грција.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Мајка, наоѓајќи се во вистинскиот миг крај Татко, сигурно беше послушана од Бога, со сите свои молитви и прочитани свети книги во животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Според нејзиниот резон, за големи научни дела се способни само чесните луѓе, а меѓу нив сигурно беше и Татковиот пријател Сокол Мечевски.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Сигурно бев еден од најсмешните кои чекаа таму, бидејќи не еднаш ги запикасав подбивните усмевки на портирите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Снежанка сигурно беше гладна, мртвата овца требаше да се изнесе надвор, другите овци и говедата да се приберат и да се нахранат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сигурно беше уморно, гладно и промрзнато. Стоеше мирно и само со очите мрдаше.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Сега, кога се досети, тој почна да се присетува на почетоците чии пориви сигурно беа длабоко скриени дури и од нејзиното сопствено сознание.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Се обидуваше несреќникот да се измолкне од ѓолчето, (меѓувреме сигурно беше разбрал дека Кире е префрлен во кадровското на Републиката), од она обично ѓолче со плитка вода а всушност сѐ повеќе заглибуваше во една прилично длабока локва со кал.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Додека бев во власта сигурно бев понаивен одошто денес.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не мислам само на проповедта за праведноста, што толку упорно ја повторував; ниту на оние мои неумесни критички осврти што од страна на другарите беа оценувани како задоцнети согледувања, или како преуранети сигнали, туку пред сѐ мислам на она мое непресметано вплеткување во случајот Басотови.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дека таквите непристојности немаат никаква тежина се до оној момент додека не остварам личен увид во материјалните докази.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира побрзав да му објаснам дека не сторил ништо лошо.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сигурно бев неправедна во тој момент, но душата ми ја исполни горчина.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Но одговорот сигурно беше на друго место, зашто таа никогаш не можеше да го најде во своите очи.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Сигурно беше така и со срнчето. Сеќаваше на многу наврати дека е така.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сигурно не нѐ видел, сигурно беше едно од оние негови таинствени, големи скитничења...
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
А ако некоја имаше слични работи, тие и беа толку многу износени што веќе сигурно беа отворени на средината.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Основата порака на телеграмата, како и нејзиниот заклучок, кој сигурно беше насочен кон вниманието на претседателот Мојсов, произлегуваше од разговорот со Хабиб Бургиба Јуниор, за однапред подготвената сукцесија од страна на самиот Бургиба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XXII И така, крај ова Езеро, уште пред да започнат моите дипломатски години, пред да се сретнам во Тунис со Јасер Арафат, како амбасадор во државата која не постоеше, а денес на некогашната држава што не постои, а тогаш ја претставував, го открив Махмуд Дарвиш, големиот поет на Палестина, живата поетска легенда на арапските поетски пространства, кој задно со поетите кои го придружуваа, небаре излезени од воените ровови, дојдени да сведочат крај Езерото за нивната борба за слобода, за вистината на својот народ.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Уште еднаш Езерото стануваше татковина на тие што беа ја изгубиле историската татковина. Махмуд Дарвиш сигурно беше меѓу нив...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Стрелката сигурно беше на седумдесет и пет. Овој пат ги затвори очите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Погачите беа приготвени со чисто овчо масло, ама и симитите и ѓевреците сусамлии сигурно беа многу вкусни.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Докторката те средуваше во малата просторија, сигурно беше многу болно сè она што ти го правеше, но ти ниту глас не пушти.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Сите чувствуваа дека оваа селидба е нешто повеќе од обична промена на местото - ако ништо друго, нашиот сребрен период сигурно беше завршен, сега бевме во бел.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Но сигурно беше дека имаше нешто да разјаснува за знамињата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Војникот, кој сигурно беше некој мал командант, категорично рече: „Ние ќе поставиме митралез на вашата чатија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Душата на Ервехе беше поделена со границата. Сигурно беше поделена.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Најстариот војник, сигурно беше командир или водач на групата, затропа на портата. Отворив.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тука, во секој корен од косата, како на вистинско семејно стебло, сигурно беа сите настани од семејната хроника.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во клучните мигови од хрониката на нашето бегалско семејство, кога тоа сигурно беше очи в очи со самата смрт и кога само чудото го спасуваше, Мајка си го повторуваше постојаниот рефрен дека само Бог можел да ја прати да си ги спасува чедата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А зар сето тоа што се случуваше меѓу нив, во изминатите години, со родените и со спасените деца, но и со тие што не преживеаја, не беше љубов? Сигурно беше љубов.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ги забрзуваше чекорите кон своите, кон семејството, кои сигурно беа загрижени поради неговото долго, непредвидено отсуство. XI Се вестеше крајот на фашизмот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Вовчето патуваше по тесни пруги. И сигурно беше последната железничка реликвија на Балканот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Помеѓу нечитливите податоци, во заглавието на листот, за првпат прочита оти и официелно, тој е Раде Ич, (името на војникот - сигурно беше пренесено од матарката), а под името, беше назначено она што веќе го тормозеше неговото тело; дека станува збор за тежок воен инвалид.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Кај присутните од првиот ред забележав солзи, тие сигурно беа од таткова рода.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Сигурно беше во тек – со врелата вода, со телефонот, со радиото. Проклет да е!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Подземав сили, истрајував. За Мајка, додека траеше преселбата, Бог сигурно беше со нас.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сигурно беше некој хангар за добиток пред транспорт.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тоа соодветствуваше со железната рамка на креветите и двете мали наткасни помеѓу, кои сигурно беа остатоци од времето на Тито.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)