секогаш (прил.) - страв (имн.)

Кога му се доближуваше некој, брзо го извлекуваше и, држејќи го во подигнатата рака и гласно плачејќи, се фалеше: - Бегај! Ќе те удрам, ќе удрам... Најчесто се бранеше плукајќи.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Секогаш осамен и секогаш страв во очите и на лицето.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)